2 Οκτωβρίου 2019
του Θεμιστοκλή Συμβουλόπουλου Themistoklis Symvoulopoulos
Χαμός λένε πως έγινε για μια θέση στην private εκδήλωση της Ακαδημίας Αθηνών για την αναγόρευση του Ντράγκι σε ακαδημαϊκό.
Λίγες οι θέσεις, που καπαρώθηκαν από εξαίσιες προσωπικότητες ιδίως της οικονομικής ζωής της χώρας. Ξέρετε από αυτούς που έβαλαν τα θεμέλια για να ισχυροποιηθεί η ελληνική οικονομία. Και νά’ σου ο Αλογοσκούφης, ο Παπαδήμος, ο Χαρδούβελης, ο Σταϊκούρας αλλά και ο Δραγασάκης και ο Χουλιαράκης για να εκπροσωπηθεί και η αριστερά των καιρών μας.
Δεν έλειπε βέβαια και ο Μάης από την Σαρακοστή, η Μαριάννα Βαρδινογιάννη, καθώς η Ακαδημία οφείλει να δείχνει την προτίμησή της στους αλληλέγγυους εθνικούς στυλοβάτες της φιλανθρωπίας με το αζημίωτο.
Κυρίαρχη παρουσία όμως και ο Στουρνάρας, που δεν κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του αφού εξήρε το αφεντικό του λέγοντας επί λέξει:«Πιστεύω ακράδαντα ότι τα βιβλία ιστορίας θα αναφέρουν ότι ο Μάριο Ντράγκι συνέβαλε στη διάσωση του ευρώ περισσότερο από οποιονδήποτε άλλο, στη διάρκεια της πρόσφατης κρίσης», για να υπενθυμίσει ότι στις 26 Ιουλίου 2012, με την ιστορική φράση του, «η ΕΚΤ θα κάνει ό, τι χρειάζεται για τη διάσωση του ευρώ, ο Μάριο Ντράγκι μετέτρεψε την ΕΚΤ σε μια ώριμη και εντελώς ανεξάρτητη Κεντρική Τράπεζα η οποία έφερε ένα μεγάλο μέρος του φορτίου για την διάσωση του ευρώ.»
Κι έτσι το ευρώ σώθηκε τότε, προς ώρας, αφού η ύφεση και ο αποπληθωρισμός φαίνεται να προδιαγράφουν νομοτελειακά την κατάρρευσή του, αλλά η ελληνική οικονομία διασωληνώθηκε στην εντατική με το PSI και απεβίωσε οριστικά με το 3ο μνημόνιο της αριστεράς. Θυμάστε; Ήταν τότε που ο λαός μας κατέστησε σαφές σε όλη την οικουμένη με το δημοψήφισμα, οτι δεν θυσιάζει την επιβίωσή του για να σωθεί το ευρώ. Ακόμα κι αν του το έκρυψαν μέσα στις τράπεζές του. Γιατί πολύ απλά ο κόσμος κατανοεί, οτι ο άνθρωπος οι κοινότητες οι λαοί και τα έθνη, προϋπήρξαν του ευρώ και όχι το αντίθετο.
Πολύ μακρυά δυστυχώς η Ακαδημία Αθηνών από τους σκοπούς της. Όπου ο σκοπός της σύμφωνα με τον Iδρυτικό της Nόμο, είναι η καλλιέργεια και η προαγωγή των Eπιστημών, των Γραμμάτων και των Kαλών Tεχνών όπως επίσης η επιστημονική έρευνα και μελέτη στους τομείς γεωργία, βιομηχανία, ναυτιλία, εθνική οικονομία.
Άλλωστε δεν είναι η 1η φορά για την Ακαδημία Αθηνών. Αυτό το προνόμιο ανήκε στην αριστερά. Γιατί κανείς δεν ξεχνά την στάση της στην δικτατορία του 1967, όπου μόνο ένας συντηρητικός ακαδημαϊκός της εποχής, ο Κωνσταντίνος Τσάτσος, αρνήθηκε να εκδηλωθεί η Ακαδημία υπέρ της δικτατορίας.
Στις 2 Μαΐου 1968: Η Ακαδημία Αθηνών τιμά με πανηγυρική συνεδρία και ορίζει την «21 Απριλίου 1967» εθνική επέτειο της Ελλάδος. Ο πρόεδρος της Ακαδημίας Ερρίκος Σκάσσης τόνιζε στον πανηγυρικό του λόγο για την 21η Απριλίου: «Η ημέρα αύτη αποτελεί ασφαλώς ορόσημον εις την ιστορίαν της Νεωτέρας Ελλάδος. Αι προσπάθειαι της Εθνικής Κυβερνήσεως εις πλείστους τομείς έσχον αξιόλογα και εν πολλοίς σωτήρια αποτελέσματα, ώς της Παιδείας με την αποσόβησιν του κινδύνου ανεπανορθώτου εξανδραποδισμού της Ελληνικής νεότητος. Η Ακαδημία Αθηνών εύχεται εις τάς αόκνους προσπαθείας της επαναστάσεως της 21ης Απριλίου και της ενσαρκούσης το πνεύμα ταύτης Κυβερνήσεως καλήν μέχρι τέλους επιτυχίαν εις τους σκοπούς αυτής επ’ αγαθώ του Έθνους και του λαού».
Ο καθηγητής Σπυρίδων Μαρινάτος, ο οποίος είχε εκλεγεί τακτικό μέλος της Ακαδημίας Αθηνών το 1955, στον πανηγυρικό λόγο που εκφώνησε στις 2 Μαΐου 1968, ανέφερε ανάμεσα στ’ άλλα, ότι «εορτάζομεν μίαν νέαν επέτειον εις την δολιχοδρομίαν του Ελληνικού Έθνους, του παλαιοτέρου ιστορικού έθνους επί του εδάφους της Ευρώπης και ενός εκ των δύο ή τριών παλαιοτάτων εθνών επί του πλανήτου. Είναι η επέτειος της 21ης Απριλίου...». Το 1971, βεβαίως, για τις υπηρεσίες που προσέφερε στην πατρίδα ανταμείφτηκε δεόντως με τη θέση του Προέδρου της Ακαδημίας Αθηνών.
Έκτοτε κάθε χρόνο και μέχρι το 1973, η Ακαδημία Αθηνών τιμά πανηγυρικά την επέτειο επιβολής της δικτατορίας των συνταγματαρχών.
Στις μέρες μας, τον ρόλο Μαρινάτου στην χθεσινή βράβευση, παρουσίαση και αναγόρευση του Ντράγκι σε ακαδημαϊκό, ανέλαβε ο Λουκάς Παπαδήμος.
Αναζητείται έστω τύποις, ο ρόλος του Κωνσταντίνου Τσάτσου, να περισώσει την ντροπή της ακαδημαϊκής κοινότητας.
