Τα ξημερώματα ξέσπασαν και οι δυο μεγάλες φωτιές σε Υμηττό και Εύβοια και δικαίως πάνε και έρχονται τα αναθέματα για το έργο των εμπρηστών, που δεν σέβονται τη φυσική ιστορία (το παρθένο δάσος της Εύβοιας ήταν NATURA) της χώρας μας. Πόσοι από εμάς ξέρουν όμως, ότι το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών δασών κάηκε κατά την αρχαιότητα και ότι σίγουρα δεν έπιαναν τότε οι φωτιές μόνο από κεραυνούς. Ειδικά οι στρατοί που εισέβαλαν τα καλοκαίρια - ο χειμώνας δεν ευνοούσε τότε τον πόλεμο - δεν είχαν σε τίποτα τον εμπρησμό με σκοπό την ερήμωση της εχθρικής γης. Ίσως δεν έχουμε ακούσει τη διατύπωση του Πλάτωνα ότι στα βουνά της Αττικής οι βράχοι προβάλλουν ως «νοσήσαντος σώματος οστά» ή διαβάσει τον «Ελληνικό Όρθρο» του Θανάση Πετσάλη – Διομήδη, ένα από τα καλύτερα ιστορικά μας μυθιστορήματα, το οποίο ξεκινά με μεγάλη πυρκαγιά που ξεσπά ξημερώματα γιατί κάποιοι κερατάδες θέλανε για του χρόνου λιβάδια και βοσκές. Δεν περνάει λοιπόν μόνο η εποχή μας από κάρβουνα και στάχτες. Το "σπορ" είναι πολύ παλιό, όσο η ανθρώπινη κακία και απληστία.