ΠΟΙΟΣ ΣΕ ΜΑΘΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΙ;
(Οι κοινωνίες διαπαιδαγωγούν στην τυφλή εξουσίαση και την επιβολή του δικαίου της δύναμης - Μικρή παρατήρηση στο παρακάτω σχόλιο):
Από την σελίδα Κέλυ Αδάμ που κοινοποίησε τη δημοσίευση του χρήστη Christos Chrysanthopoulos.
15 Μαρτίου στις 12:04 μ.μ. ·Christos Chrysanthopoulos
15 Μαρτίου στις 10:38 π.μ. ·
Εντοπίστηκε νεκρός 800 μέτρα από τη σχολή του σαν σήμερα, πριν 3 χρόνια, μετά από ενάμιση μήνα αναζήτησης. Η ανοχή και η σιωπή είναι συνενοχή! Ενορχηστρωτές, η Εκκλησία και η Οικογένεια, σε μια κοινωνία που σε μαθαίνει από νωρίς ότι κάποιος/α μπορεί να τραμπουκίζεται (όχι ως βίαιη πράξη, αλλά ως διαπαιδαγώγηση) ή να δολοφονείται λόγω καταγωγής, εθνικότητας, εμφάνισης, σεξουαλικού προσανατολισμού, έμφυλης επιτέλεσης, σωματικής διάπλασης και ικανότητας. Σε μαθαίνει να γίνεσαι αόρατος και να σιωπάς.»
Από μικρός Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΙΑΠΑΙΔΑΓΩΓΕΙΤΑΙ ΣΤΗΝ ΑΠΟΔΟΧΗ ΕΝΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΣΚΕΨΗΣ ΠΟΥ ΚΑΝΟΝΙΚΟΠΟΙΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ ΙΕΡΑΡΧΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΛΟΓΙΚΗ ΤΗΣ ΔΥΝΑΜΗΣ. Επόμενο να θεωρεί θεσμική κατάκτηση τις εξουσιαστικές βαθμίδες. Επινόησε θεσμούς κυριαρχίας που έχουν διαγράψει τις λέξεις συμβίωση, αλληλεγγύη, ή κάνει πράξη αυτά που για αυτόν έχουν αποφασίσει άλλοι. Δεσμεύεται στην συνηγορία της κυριαρχίας του ανθρώπου πάνω στον άνθρωπο με αντιστοιχία στις ομάδες και στις τάξεις.
Η αποδοχή συνείδησης ενός μόνιμου και αιχμηρού ανταγωνισμού, κατεξοχήν ατομικιστικού πολιτισμού οδηγεί στην με κάθε βίαιο τρόπο επιβολή στους άλλους ως «καλύτερου», «ικανότερου», ενώ απουσιάζει η γνώση ότι «ικανότερος» είναι εκείνος που ξετυλίγει την δημιουργικότητά του και ταυτόχρονα βοηθάει τον άλλο.
Την αντίληψη της επιτυχίας, της επιβεβαίωσης μέσα από την καθυπόταξη, την τιμωρία, τον βασανισμό, την βία, δεν την παρέχει η εκκλησία και η οικογένεια, ή (για να τους πιάσουμε όλους), όχι μόνο αυτοί. Οι σημερινές κοινωνίες έχουν δομές και μέσα σύγχρονα και παραδοσιακά που διαμορφώνουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων. Και των ιερωμένων και των γονέων.
Τέλος, ο Μάραιη Μπούκτσιν θυμίζει την ειλικρίνεια του Αριστοτέλη που από το πρώτο βιβλίο των Πολιτικών επισημαίνει ότι (και πριν μπεις στην κοινωνία) η πατριαρχική οικογένεια είναι το βασίλειο της ανομίας, τυφλής εξουσίασης, της υπακοής και της βίας.