ΠΡΟΤΕΙΝΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΕ ΜΙΑ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΓΙΑ ΝΑ
ΔΟΥΜΕ ΟΛΟ ΤΟ ΦΑΣΜΑ ΤΩΝ ΔΕΔΟΜΕΝΩΝ
Κυκλοφορούν μάζες αντιφασιστών,
αντιεθνικιστών. Αποκρούουν την βλακεία με βλακεία, επιφωνήματα, εξορκισμούς.
Συμμετέχουν στο μπλοκ: το ρεύμα του Σημιτικής εκσυγχρονιστικής διαπλοκής, το
Συριζαίικο πολιτικοπανεπιστημιακό γιουρούσι, η επαναστατική αριστερά και άλλοι
πεινασμένοι για κατάκτηση μιας προοδευτικής ταμπέλας. Πολλοί «αναλύουν» χωρίς
ταυτόχρονες αναφορές και προϋποθέσεις σε δικαιώματα λαών, γεωγραφίας, αίσθηση
ιστορικού χώρου, των δεδομένων συσχετισμών στις δυνάμεις της γεωστρατηγικής
σκακιέρας και την ανάλογη αξιοποίηση των ρωγμών της.
Κυκλοφορεί, ανιχνεύοντας ρωγμές η
ακροδεξιά, η δημιουργημένη και συντηρούμενη από το κράτος. Αναζητεί σε ξένα
λιβάδια την ένταση. Για να βοσκήσει.
ΑΠΟ ΤΟΝ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΙΣΜΟ ΤΗΣ «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ»
ΤΟΥ ΑΛΛΟΥ, ΣΤΗΝ ΑΡΝΗΣΗ ΚΑΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΗΣ ΣΥΝΕΙΔΗΣΗΣ:
ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΔΙΧΑΣΜΟΣ.
Προδιάθεση προς αυτό δεν υπάρχει στους
Έλληνες. Στην χώρα δεν μπορείς να διαχωρίσεις κράτος – παρακράτος, οικονομία –
παραοικονομία, πράκτορες – καρπαζοεισπάκτορες, πληροφόρηση – παραπληροφόρηση.
Επόμενα δεν μπορείς να ερμηνεύσεις τις αντιτιθέμενες προπαγανδιστικές εξάρσεις,
να διαχωρίσεις την αφελή και λόγω άγνοιας αγανακτισμένη σαβούρα από την
οργανωμένη συκοφάντηση.
Θα μάθουμε τι συμβαίνει; Θα μάθουμε για
ΚΥΠατζίδικα σαμποτάζ στην κοινωνική συνοχή; Θα μάθουμε για κάποιο δεύτερο
κύμα μυστικών κονδυλίων, σε ποιους διοχετεύεται;
Πήγαν και ένα
βήμα παρακάτω:
χρησιμοποιούν
λόγια του Κασιδιάρη για να ενοχοποιήσουν τον Θεοδωράκη. Στερεύουν τα
επιχειρήματα, ανατρέχουν στο τι λένε οι φασίστες για να κάνουν κριτική σε
άλλους.
Να επανέλθουμε στο ερώτημα: τι σημαίνει εξουσία
και ποιος διαμορφώνει τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
ΕΛΛΑΔΑ
ΞΑΚΟΥΣΤΗ / η κυρίαρχη αθλιότητα αποδιαρθρώνει συνειδήσεις, τη χώρα και οι
ποικιλόμορφες απαντήσεις
Βλέπω μια τάση επικέντρωσης σε κάτι «περίεργους» που μετείχαν στο συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη.
Πατάμε στο στέρεο έδαφος κάποιων αρχών; Θα μάθουμε κάποτε για τη σχέση αιτίας και συμπτωμάτων;
ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ Η ΣΧΕΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ/ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Όταν ο άνθρωπος ή η κοινωνία εκφράζεται με λάθος τρόπο, θα συναινέσω στην αποτρόπαιη πολιτική και πνευματική εξουσία που τους διαπαιδαγωγεί;
Τι μπορεί να εμπνεύσει μια κοινωνία όταν πολιορκείται από ηθικά, δημοκρατικά, αναπτυξιακά αντιπαραδείγματα και με την επιστράτευση του κράτους-παρακράτους, του δημοσιογραφικού υποκόσμου;
Η λάθος, ανασφαλής, αντιαισθητική, μαζοποιημένη, οργισμένη απάντηση δεν μου στερεί την εικόνα του θύτη: τους πολιτικούς αμοραλιστές και τα ΚΥΠατζίδικα προπαγανδιστικά πογκρόμ.
Αν δεν προσέχουμε, θα νομιμοποιούμε ενόχους και θα συκοφαντούμε τα θύματα, προσφιλής τακτική αποικιοκρατών για να δικαιολογούν την υστέρηση των αποικιοκρατούμενων και επόμενα την ανάγκη να «εκπολιτίσουν». Εχθρός δεν είναι ο Έλληνας, αλλά η κυρίαρχη αθλιότητα που αποδιαρθρώνει συνειδήσεις και τη χώρα.
1.Κανένας δεν γεννήθηκε χρυσαυγίτης, με ταλέντο στο διχασμό, και στην παραχάραξη της ιστορίας. Αν ίσχυε αυτό θα είμασταν ρατσιστές. Αν υπάρχουν, κάποιοι τους εκπαίδευσαν. Είναι αυτοί που κατέχουν εξουσία, δηλ. αυτοί που μπορούν να διαμορφώνουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
2.Για να παραχαράξεις την ιστορία πρέπει να την γνωρίζεις. Και εδώ, - σε πρώτο πρόσωπο – δεν την γνωρίζουμε. Η ιστορία που γνωρίζουμε είναι αυτή που γράφεται και κάθε τόσο βλέπουν ότι πρέπει να επικαιροποιείται, ώστε να δημιουργεί συνθήκες συναίνεσης σε επιλογές εξωεθνικών, αντικοινωνικών δυνάμεων και δογμάτων ασφαλείας.
3.Με τον μπαμπούλα του φασίστα δεν θα νομιμοποιήσω την αριστεροκαπηλεία, την άνοδο του καλύτερου μεταπράτη και της γελοιότητας στην εξουσία. Περισσότερο πρέπει να προσέχουν όσοι εμπιστεύθηκαν κάποτε αυτήν την αριστερά. Και τότε κι εμείς θα αντιληφθούμε ότι έχουν καταλάβει επιτέλους τα ενδογενή-γενετικά χαρακτηριστικά αυτής της αριστεράς που με λίγη εξουσία φανερώνει σκοταδισμό και ολοκληρωτικό πρόσωπο.
Βλέπω μια τάση επικέντρωσης σε κάτι «περίεργους» που μετείχαν στο συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη.
Πατάμε στο στέρεο έδαφος κάποιων αρχών; Θα μάθουμε κάποτε για τη σχέση αιτίας και συμπτωμάτων;
ΠΑΝΤΟΤΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΣΕ Η ΣΧΕΣΗ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΩΝ/ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ.
Όταν ο άνθρωπος ή η κοινωνία εκφράζεται με λάθος τρόπο, θα συναινέσω στην αποτρόπαιη πολιτική και πνευματική εξουσία που τους διαπαιδαγωγεί;
Τι μπορεί να εμπνεύσει μια κοινωνία όταν πολιορκείται από ηθικά, δημοκρατικά, αναπτυξιακά αντιπαραδείγματα και με την επιστράτευση του κράτους-παρακράτους, του δημοσιογραφικού υποκόσμου;
Η λάθος, ανασφαλής, αντιαισθητική, μαζοποιημένη, οργισμένη απάντηση δεν μου στερεί την εικόνα του θύτη: τους πολιτικούς αμοραλιστές και τα ΚΥΠατζίδικα προπαγανδιστικά πογκρόμ.
Αν δεν προσέχουμε, θα νομιμοποιούμε ενόχους και θα συκοφαντούμε τα θύματα, προσφιλής τακτική αποικιοκρατών για να δικαιολογούν την υστέρηση των αποικιοκρατούμενων και επόμενα την ανάγκη να «εκπολιτίσουν». Εχθρός δεν είναι ο Έλληνας, αλλά η κυρίαρχη αθλιότητα που αποδιαρθρώνει συνειδήσεις και τη χώρα.
1.Κανένας δεν γεννήθηκε χρυσαυγίτης, με ταλέντο στο διχασμό, και στην παραχάραξη της ιστορίας. Αν ίσχυε αυτό θα είμασταν ρατσιστές. Αν υπάρχουν, κάποιοι τους εκπαίδευσαν. Είναι αυτοί που κατέχουν εξουσία, δηλ. αυτοί που μπορούν να διαμορφώνουν τις συνειδήσεις των ανθρώπων.
2.Για να παραχαράξεις την ιστορία πρέπει να την γνωρίζεις. Και εδώ, - σε πρώτο πρόσωπο – δεν την γνωρίζουμε. Η ιστορία που γνωρίζουμε είναι αυτή που γράφεται και κάθε τόσο βλέπουν ότι πρέπει να επικαιροποιείται, ώστε να δημιουργεί συνθήκες συναίνεσης σε επιλογές εξωεθνικών, αντικοινωνικών δυνάμεων και δογμάτων ασφαλείας.
3.Με τον μπαμπούλα του φασίστα δεν θα νομιμοποιήσω την αριστεροκαπηλεία, την άνοδο του καλύτερου μεταπράτη και της γελοιότητας στην εξουσία. Περισσότερο πρέπει να προσέχουν όσοι εμπιστεύθηκαν κάποτε αυτήν την αριστερά. Και τότε κι εμείς θα αντιληφθούμε ότι έχουν καταλάβει επιτέλους τα ενδογενή-γενετικά χαρακτηριστικά αυτής της αριστεράς που με λίγη εξουσία φανερώνει σκοταδισμό και ολοκληρωτικό πρόσωπο.