Χρειαζόμαστε οικονομία εδαφοκεντρική, όχι του υπεδάφους.

Ένα σχόλιο σε σελίδα (fb) 
Η Ελλάδα δεν είναι χώρα του τρίτου κόσμου, εξόρυξης πρώτων υλών.

Σήμερα ζούμε υπό την δικτατορία των οικονομολόγων, λογιστών. Επί της πολιτικής, των εθνικών και τοπικών σχεδίων ανάπτυξης. Και η οικονομία όπως και η επιστήμη δεν είναι θεολογία.
Θα μας απελευθερώσει μία συνειδητή, αυθεντική ιδέα του συλλογικού εαυτού μας και της χώρας μας. Το υλικό και κληροδοτημένο κεφάλαιο κοινωνικών σχέσεων που θα συνδέσει την επιστήμη με την παραγωγή που θα γίνει ανάπτυξη με την ενσωμάτωση του ταυτοτικού συμβολικού κεφαλαίου.

Την κρίση δεν την έφερε η απουσία εξορύξεων, χρυσού, υδρογονανθράκων… Χρειαζόμαστε οικονομία εδαφοκεντρική, όχι του υπεδάφους.
Το Ελληνικό τοπίο είναι χρυσός. Εργασία με κοινωνική αποδοτικότητα, με προστιθέμενη αξία στο Ελληνικό παραγωγικό και πολιτισμικό σύστημα. Που αναδημιουργεί κοινωνικό κεφάλαιο ισχυρότερο των αγορών, ξένων επενδυτών.

Αυτά δεν είναι στις δυνάμεις και στη θέληση του υπαρκτού πολιτικού προσωπικού. Παλιά παθογένεια. Ένας μεγάλος πολιτικός των αρχών του προηγούμενου αιώνα, ο Αλέξανδρος Παπαναστασίου διαπίστωνε ότι «είναι οι άνθρωποι του παλιού κομματισμού που διέφθειραν τα πάντα». Σαν να έβλεπε το τώρα.🔻