Με ένα ακόμη έργο, που αφορά μία διάσταση από την εμπλοκή του Κ.Παλαμά με την πολιτική, συνεχίζει την πρωτογενή ερευνητική του προσπάθεια ο Γ.Ανδρειωμένος.
Το έργο του Κ.Παλαμά έγινε αντικείμενο πολλαπλών και ενάντιων ερμηνειών από στοχαστές που απλώνονται σε όλο το πολιτικό φάσμα., όπως ο Κ.Τσάτσος, ο Α.Χουρμούζιος, ο Α.Καραντώνης, ο Δ. Βεζανής και ο Ν. Ζαχαριάδης. Προφανώς το ίδιο το έργο του Κ. Παλαμά, παρείχε την δυνατότητα, ο καθένας που προσέγγισε το έργο του να εξάγει τα συμπεράσματα που συμφωνούν με την κοσμοαντίληψή του, δίχως να χάσει την σοβαρότητά του και την αληθοφάνειά του.
Ο Γ.Ανδρειωμένος ασχολείται πρώτα με την πρώιμη δημοσιογραφική δραστηριότητα του Κ. Παλαμά και δεύτερον με την σποραδική πολιτική δραστηριότητα στα ύστερα χρόνια της ζωής του. Προφανώς έμεινε απέξω η έρευνα του κύριου έργου του ποιητή, η οποία θα απαιτούσε μια πολύ εκτενέστερη ερευνητική και συγγραφική προσπάθεια και από την οποία όμως σίγουρα θα προέκυπταν κάποια ουσιώδη συμπεράσματα,. Αλλά δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι ο Παλαμάς στάθηκε βράχος και θεμέλιο, ως κριτικός, ως ποιητής, ως μαχητής του δημοτικισμού για δυο τουλάχιστον γενιές. Δίχως υπερβολή, ο επικήδειος λόγος του Σικελιανού, στην κηδεία του, τον ζοφερό καιρό της τριπλής κατοχής, η αποστροφή του ότι πάνω στο φέρετρο του ακούμπησε όλη η Ελλάδα, όχι μόνο για να τον υμνήσει, αλλά και για να πάρει δύναμη και ελπίδα το δοκιμαζόμενο έθνος, ανταποκρινόταν απόλυτα στην αλήθεια.
Ο Γ. Ανδρειωμένος αναφέρεται κατ’ αρχήν στις καταχωρήσεις του Κ.Παλαμά ως κοινοβουλευτικός συντάκτης στα έντυπα Μη Χάνεσαι και Ραμπαγάς. Σε πολλά από τα δημοσιεύματα χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Κουτρούλης». Με αυτές ασκήθηκε στην γραφή, «έγινε ένας από τους πολυσχιδέστερους και παραγωγικότερους νέους λογοτέχνες», ενώ έθεσε τις βάσεις «για τη γνωριμία του με το ευρύτερο αθηναϊκό κοινό»(σελ.46).
Η τελευταία περίοδος της ζωής του Κ.Παλαμά συμπίπτει με την δικτατορία του Ι.Μεταξά. Ιδιαίτερα στοιχεία , που την διακρίνουν από την χούντα των συνταγματαρχών, είναι ένα είδος λαϊκισμού που κολακεύει το λαϊκό στοιχείο και η σαφής της προτίμηση προς την δημοτική. Το τελευταίο προσέλκυσε το θετικό ενδιαφέρον ορισμένων δημοτικιστών όπως του Κ.Παλαμά, που σε επιστολή του στα «Αθηναϊκά Νέα» σημειώνει ότι μετά τον Βενιζέλο, ο Μεταξάς «δοκίμασε να εκφράση τα πράγματα έξω από τη στερεοτυπία των πολιτικών λόγων και των κύριων άρθρων, έξω από τη βιβλιακή και ψευδοαρχαϊκή επισημότητα της καθαρεύουσας»(σελ.94). Το συμπέρασμα του Γ.Ανδρειωμένου από την επιστολή του Κ. Παλαμά είναι ότι «μπορεί ο ποιητής να εμφανίζει μιαν πολύ θετική αντίδραση στον συγκεκριμένο λόγο του Μεταξά, αλλά παράλληλα φροντίζει να κρατήσει και κάποιες αποστάσεις»(σελ.95), ενώ η γενικότερη τοποθέτησή του παρέμεινε φιλο-βενιζελική.
Ρήξη φ. 108
