Υπό συνθήκες ύπαρξης μακροχρόνιου σχεδιασμού, έρευνας/δεδομένων και σοβαρής διακυβέρνησης για τα αγροδιατροφικά θέματα, δεν θα μιλούσαμε για παραγωγή, αλλά για ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ. Δεν θα μιλούσαμε για εξαγωγές, αλλά για ΒΙΩΣΙΜΑ ΤΟΠΙΚΑ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΑ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ.
Καμία αναπτυγμένη ή αναπτυσσόμενη χώρα δεν εστιάζει αποκλειστικά και μόνο στις οικονομικές διαστάσεις της αγροτικής παραγωγής. Ωστόσο, αυτό συμβαίνει στην Ελλάδα την στιγμή που η ύπαιθρος ερημώνει, η ιδιοκτησία γης συγκεντρώνεται και οι καρκίνοι και η παχυσαρκία στον πληθυσμό είναι πλεόν επιδημία. Όλα αυτά ένεκα των συντεχνιών, των κλειστών συμφερόντων και των παράλληλων μονολόγων Υπουργείου-Παραγώντων.
ή αλλιώς:
Όχι ρε τομάρια! Να ξαναστήσουμε το παραγωγικό σύστημα στην βάση αναγνώρισης της ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΤΗΣ ΥΠΑΙΘΡΟΥ και των ΒΙΩΣΙΜΩΝ ΤΟΠΙΚΩΝ ΔΙΑΤΡΟΦΙΚΩΝ ΣΥΣΤΗΜΑΤΩΝ. Έχετε κότσια; Δεν έχετε, γιατί θίγεται η αδιαφάνεια και η ανεπάρκειά σας.
Οκτώ (8) χρόνια κρίσης πάνε στράφι, με τις εξαγωγές φασοναρισμένων προϊόντων αμφιβόλου ταυτότητας να εξακολουθούν να είναι το φετίχ, ενώ οι καρκίνοι και η παχυσαρκία στον πληθυσμό είναι πλεόν επιδημία. Άει σιχτιρ, δεινόσαυροι 50+, που είδατε την τροφή να τελειώνει στο μαντρί και αποφασίσατε να αρχίσετε να βελάζετε...
