Όσοι
συζητούν σοβαρά για την κατάσταση του αγροδιατροφικού συστήματος της
χώρας, παρατηρούν ένα γεγονός το οποίο εμφανίζεται μαζικά στην δική μας
γενιά για πρώτη φορά. Ενώ στα χωριά μας δεν υπάρχουν γυναίκες, στα
αστικά κέντρα βλέπεις κυρίως γυναικο-παρέες, να στροβιλίζουν τα ποτήρια
τους καθώς απολαμβάνουν τους οίνους και τα ποτά τους.
Στην χώρα έχει ενσκήψει μία ιδιότυπη "μοναξιά", τόσο στην ύπαιθρο όσο και στην πόλη, γιατί οι ανθρώπινες διαστάσεις της παραγωγής/κατανάλωσης δεν έχουν απασχολήσει ποτέ την κοινωνία.
Στην χώρα έχει ενσκήψει μία ιδιότυπη "μοναξιά", τόσο στην ύπαιθρο όσο και στην πόλη, γιατί οι ανθρώπινες διαστάσεις της παραγωγής/κατανάλωσης δεν έχουν απασχολήσει ποτέ την κοινωνία.
Μπορεί να ανακαλύπτουμε αισίως τα προϊόντα της ελληνικής γης, τα οποία
αποκαλέσαμε "θησαυρούς" γιατί συνήθως το μυαλό μας πάει στα λεφτά. Αλλά
και γιατί η γαστρονομία παρουσιάστηκε ως φετιχισμός και όχι ως
επιστήμη/πρακτική/κίνημα. Όμως αν δεν υπάρχει ο άνθρωπος να καλλιεργήσει
τη γη, θα καταλήξουμε να βλέπουμε τις όμορφες, αλλά άδειες
περιεχομένου, συσκευασίες στα ράφια των καταστημάτων.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί να μιλούμε για την ανάγκη θρέψης 9 δισ ανθρώπων στις επόμενες δεκαετίες, αλλά συνήθως ξεχνούμε ότι απαιτούνται δύο άνθρωποι για να δημιουργηθεί ο πληθυσμός. Και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι υγιείς και χαρούμενοι.
Γι αυτό η λύση είναι η Μετάβαση από τη μονοκαλλιέργια (της μη-σκέψης) στην Άεικαλλιέργεια. Με βιολογικές περιφέρειες που ευημερούν στη βάση και λειτουργικές πόλεις που σέβονται τον μεταβολισμό τους.
Στη Μετάβαση αυτή, ο ρόλος των γυναικών στην πολιτική, την κοινωνία, την επιστήμη και τις επιχειρήσεις είναι σημαντικός. Πρέπει, όμως, κι αυτές κάποια στιγμή να τον αναλάβουν, όχι ως εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ως ισότιμοι παίχτες.
Αυτό κάνουν οι προοδευτικές, δημοκρατικές κοινωνίες.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, μπορεί να μιλούμε για την ανάγκη θρέψης 9 δισ ανθρώπων στις επόμενες δεκαετίες, αλλά συνήθως ξεχνούμε ότι απαιτούνται δύο άνθρωποι για να δημιουργηθεί ο πληθυσμός. Και αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να είναι υγιείς και χαρούμενοι.
Γι αυτό η λύση είναι η Μετάβαση από τη μονοκαλλιέργια (της μη-σκέψης) στην Άεικαλλιέργεια. Με βιολογικές περιφέρειες που ευημερούν στη βάση και λειτουργικές πόλεις που σέβονται τον μεταβολισμό τους.
Στη Μετάβαση αυτή, ο ρόλος των γυναικών στην πολιτική, την κοινωνία, την επιστήμη και τις επιχειρήσεις είναι σημαντικός. Πρέπει, όμως, κι αυτές κάποια στιγμή να τον αναλάβουν, όχι ως εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ως ισότιμοι παίχτες.
Αυτό κάνουν οι προοδευτικές, δημοκρατικές κοινωνίες.
