Αφετηρία του Πατρινού Καρναβαλιού υπήρξε ο πρώτος αποκριάτικος χορός μετά την απελευθέρωση, που δόθηκε το 1829 στην οικία του εμπόρου Μωρέττη. Ρόλο στην δημιουργία του Πατρινού Καρναβαλιού φέρονται να είχαν και οι γαλλικές δυνάμεις του στρατηγού Μαιζών, οι οποίες στάθμευαν στην πόλη μετά την απελευθέρωση από τους Τούρκους όπως και καθοριστική συνεισφορά στην εξέλιξη του θεσμού θεωρείται πως είχαν οι Επταννήσιοι, οι οποίοι συνέρρευσαν στην Πάτρα μετά την ένωση των Ιονίων Νήσων με την Ελλάδα το 1864. Επιπλέον, η ίδια η θέση της πόλης με την αυξανόμενη ακμή του λιμανιού της και τις συχνές επαφές με τη Δύση και ιδίως με την Ιταλία, με τα περίφημα καρναβάλια της όπως αυτό της Βενετίας συνέβαλαν με τα χρόνια στη διαμόρφωση του καρναβαλιού ώστε ακόμα και σήμερα να διαθέτει αρκετά μεσογειακά και δυτικότροπα χαρακτηριστικά.Μετά το β" Παγκόσμιο Πόλεμο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 γίνονται οι πρώτες διστακτικές σκέψεις για αναβίωση του καρναβαλιού. Οι πλέον απαισιόδοξοι προεξοφλούν την αποτυχία: «τίποτα δεν θα είναι όπως παλιά». Κι όμως το καρναβάλι ξαναγεννήθηκε.
Μπορεί ένας τέτοιος θεσμός να μείνει διαχρονικά ελκυστικός όταν δεν βλέπεις παραγωγή ιδεών για την αναβάθμισή του; Είναι μόνο μια περίοδος κατανάλωσης αλκοόλ και μάλιστα με έναν πολύ κακόγουστο τρόπο σε συνδιασμό με κακοτεχνίες και κιτς ενδυμασίες(θυμηθείτε πόσα χρόνια έχετε να δείτε μια όμορφη και με άποψη ενδυμασία) που ειδικά την περίοδο αυτή θα μπορούσαν να αφήνουν μηνύματα και να βάζουν σε σκέψεις έναν πολίτη της Πόλης ή επισκέπτη.
Σήμερα μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα πως δεν διακρίνουμε κάποια ανοδική πορεία.
Οι φιγούρες των νυχτερινών καταστημάτων αμετανόητοι ντρόπιαζαν και ντροπιάζουν τον θεσμό με εισόδους από τις καλές εποχές έως και σήμερα που αγγίζουν πολύ άνετα και τα 100 ευρώ.Θυμηθείτε κόκκινους χορούς στην Α.Κλάους κτλ..Αυτοί δεν αγαπούν ούτε την Πάτρα,ούτε τον θεσμό.Το εύκολο κέρδος και όχι το μακροπρόθεσμο και σταθερό,το ατομικό δηλαδή που λειτουργεί θετικά για το συλλογικό και συνολικό.Καμία παιδεία.Κι όμως..ζουν ανάμεσά μας.Ο Αρχαίος κωμωδιογράφος Εύπολις θα είχε σίγουρα πολλά να μας προτείνει.Δεν μπορεί να παραμείνει ελκυστικό το πιο φημισμένο καρναβάλι της χώρας έτσι.
Πόσες ευκαιρίες έχει μέσα στο χρόνο αυτή η Πόλη να αναδείξει το τοπίο την αρχιτεκτονική της. Το 1872 οικοδομείται με συνεισφορές πλούσιων σταφιδεμπόρων το Θέατρο «Απόλλων» ειδικά για το θεσμό το οποίο κατασκευάστηκε με σχέδια του Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ. Είναι το παλιότερο από τα σωζόμενα κλειστά θέατρα των νεοτέρων χρόνων στην Ελλάδα και το εντυπωσιακότερο αρχιτεκτονικό στολίδι της Πάτρας. .Μαζί με την τεχνογνωσία των αρμάτων δεν θα ωφελούσε την Πόλη η συνέχεια τέτοιων καλαίσθητων οικοδομημάτων; Δεν θα έπρεπε να έχουμε ειδικούς »μάστορες» για να πετύχουμε μια ακόμη ελκυστική αρχιτεκτονική που θα βάλει τέλος στον τραυματισμό της Πάτρας απο τις κακοτεχνίες; Ένας σοβαρός Δήμος και Δημοτική αρχή μαζί με την Δημοτική Επιχείρηση Πολιτιστικής Ανάπτυξης Πάτρας (ΔΕΠΑΠ) θα μπορούσε να ασχοληθεί πολύ σοβαρά εδώ και χρόνια με τόσο εισόδημα απο την συγκεκριμένη περίοδο. Τα προιόντα,την κουλτούρα της. Τεντούρα (Οι παλιοί Πατρινοί ονόμαζαν την Τεντούρα και «Μοσχοβολήθρα» επειδή είχε έντονο άρωμα και την έπιναν συνήθως μετά από ένα καλό γεύμα, σαν χωνευτικό λικέρ, αλλά και κατά τα διαλείμματα μιας κοπιαστικής αγροτικής εργασίας, κυρίως στα αλώνια.Μαυροδάφνη και Μοσχάτο και άλλοι είναι που έχουν τον συνδιασμό αυτών όπως και προβολή εδεσμάτων που με τις ποικιλίες αυτές αποκτούν μοναδική ταυτότητα.Το κρασί ταιριάζει στην Πάτρα. Εδώ είναι ο Διόνυσος.
Προσφέρεται η ζωντανή μουσική,Φεστιβάλς που να αναδεικνύουν και την γνωστή Καρναβαλική εκδοχή (χορούς και οργανωμένες παρουσιάσεις και σωστή ενημέρωση κυρίως για τον επισκέπτη.) αλλά και με διαδρομές που παρουσιάζουν αυτη την σύνδεση με την μουσική μας κυρίως με την Ν.Ιταλία( όπως οι Καντάδες ). ΄Οχι άλλη Βραζιλία!!!
Το 1880 την ημέρα του Αγίου Αντωνίου κάνουν την εμφάνισή τους οι πρώτες μπούλες (ομάδες μεταμφιεσμένων που τριγυρίζουν στις γειτονιές και με χιουμοριστική διάθεση κάνουν πλάκα σε φίλους, γνωστούς αλλά και άγνωστους). Το έθιμο αυτό τείνει στις μέρες μας να εκλείψει. Όπως μαρτυρεί ο ιστορικός του Πατρινού Καρναβαλιού Νίκος Πολίτης την εποχή της Μπελ Επόκ διοργανώνονται ωραία καρναβάλια όπως τις χρονιές 1900, 1907, 1909 με τη συμμετοχή για πρώτη φορά ατόμων κάθε κοινωνικής τάξης και καταγωγής.Ατάκες στους δρόμους και πειράγματα,αλλά αυτό θέλει και ένα επίπεδο και μια καλλιέργεια.
Αναδεικνύονται αυτά με έναν τρόπο επεξεργασμένο?Έχει τελικά ταυτότητα το Καρναβάλι μας; Οι Πατρινοί θα ξαναφέρουν το Καρναβάλι στην καταξίωση αν ασχοληθούν σοβαρά και αγαπήσουν όσο εκτίμησε ο Άλκης Στέας με μια σωστή αντίληψη της Αισθητικής.Δεν την ονόμασε τυχαία καρναβαλούπολη της Ελλάδας και θα χαιρόταν να λέει το περίφημο »συνεχίστε να χορεύετε» όχι στους ρυθμούς που θέλουν αυτοί που μας βάζουν να συζητάμε αυτά που θέλουν,αλλά αυτά που η δική μας ατζέντα θα έχει να προτείνει.
