Η διακεκριμένη ελληνοαμερικανίδα μουσικοσυνθέτις Nana Simopoulos (από
τα πιο σημαντικά ονόματα της world fusion music παγκοσμίως) και το
κουαρτέτο της αναμένεται να πλημμυρίσουν το μεσημέρι της Παρασκευής, 23
Δεκέμβρη, το κέντρο της Κορίνθου με Μουσικές του Κόσμου ! Είναι γνωστό
άλλωστε ότι η παγκοσμίως γνωστή συλλέκτρια ήχων και αισθήσεων Nana
Simopoulos με την ιδιαίτερη χροιά στη φωνής της και τη μοναδικότητα της
οπτική της βάζει το δικό της στίγμα, τη δική της προσωπική σφραγίδα σε
κάθε παράσταση !
Η Nana Simopoulos με αφορμή τον ερχομό της για μία και μοναδική στο είδος της συναυλία στην Κόρινθο,μιλάει εκ βαθέων στο kavos news φωτίζοντας λεπτομέρειες ουσίας της εξαιρετικής πορείας της στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη,αλλά και για το πάντρεμα των μουσικών μέσα από “τη μουσική του κόσμου της Nana” και για το τι ενδεχομένως θα αλλάξει στην Αμερική με την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
Η Nana Simopoulos με αφορμή τον ερχομό της για μία και μοναδική στο είδος της συναυλία στην Κόρινθο,μιλάει εκ βαθέων στο kavos news φωτίζοντας λεπτομέρειες ουσίας της εξαιρετικής πορείας της στον παγκόσμιο μουσικό χάρτη,αλλά και για το πάντρεμα των μουσικών μέσα από “τη μουσική του κόσμου της Nana” και για το τι ενδεχομένως θα αλλάξει στην Αμερική με την προεδρία του Ντόναλντ Τραμπ.
ΕΡ:Πολλοί
λένε πως υπάρχουν τρία πράγματα στη ζωή, που μας θυμίζουν πως όλοι
συνδεόμαστε : η μουσική, το γέλιο και η υπέρβαση. Εσείς πιστεύετε πως η
μουσική έχει τη δύναμη να σπάει τα σύνορα και να μηδενίζει τις
αποστάσεις ανάμεσα στους ανθρώπους;
ΑΠ : Δεν είμαι απολύτως σίγουρη ότι η υπέρβαση συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους.Συμφωνώ με την άποψη ότι η μουσική και το γέλιο έχουν ένα σημαντικό ρόλο να φέρνει τους ανθρώπους κοντά σε μια κοινή εμπειρία.Το γέλιο είναι παγκόσμιο επειδή είναι ένα χαμόγελο, έτσι είναι και η μουσική.Η μουσική, ωστόσο, έχει πολύ περισσότερες διαστάσεις από το γέλιο.Η
μουσική, ανάλογα με αυτό που ακούμε, έχει την ικανότητα να μας προκαλεί
συναισθήματα όπως π.χ. το συναίσθημα της χαράς, της λύπης, του καημού…
Όταν
πηγαίνουμε στον κινηματογράφο και παρακολουθούμε μία πολύ συγκινητική ή
φρικιαστική σκηνή, η μουσική διαδραματίζει τέτοιο ρόλο που μπορεί να
μας κάνει να φθάσουμε στα άκρα και να κλαίμε συγχρόνως από φόβο ή χαρά.
Η
μουσική μας προκαλεί θυμό. Θυμάμαι κάποια φορά που πήγα στο Symphony
Space στη Νέα Υόρκη και παρακολούθησα ορχηστρική συναυλία με συνθέσεις
του Ξενάκη ένιωσα να θυμώνω (να εξαγριώνομαι) και μόνο που καθόμουν εκεί. Τελικά κατάλαβα ότι επηρεαζόμουν από τη συχνότητα και το ρυθμό της μουσικής του συνθέτη.
Η
επιστήμη έχει ανακαλύψει ότι υπάρχει ένα συγκεκριμένο κέντρο στον
εγκέφαλο που ελέγχει την Ομιλία. Η Μουσική, ωστόσο, δεν εδρεύει σε
κανένα συγκεκριμένο κέντρο του εγκεφάλου. Βρίσκεται σε όλα τα μέρη του
εγκεφάλου όπως και σε άλλα μέρη του σώματος όπως η καρδιά. Γι’ αυτό
ακριβώς, όταν ένα άτομο έχει πρόβλημα στο κέντρο ομιλίας και αδυνατεί να
εκφέρει λόγο δεν υπολείπεται της ικανότητας να τραγουδάει.
ΕΡ:Η
παγκοσμιοποίηση της οικονομίας και της επικοινωνίας κατά τις τελευταίες
δεκαετίες διαμόρφωσαν νέα δεδομένα στην κυκλοφορία και τη νοηματοδότηση
της μουσικής, δημιουργώντας νέες εμπορικές κατηγορίες για την πρόσληψη
και την κατανάλωσή της,όπως η «έθνικ» και η «μουσική του κόσμου».Το
ερώτημα που προκύπτει είναι: τι σχέση μπορεί να έχει η μεγάλη
παγκοσμιοποιημένη βιομηχανία. μουσικής με τις ιστορικές διαδικασίες
διάδοσης και ανταλλαγής μουσικών ήχων κατά το παρελθόν;
ΑΠ
: Δεν είμαι εθνομουσικολόγος. Είμαι μουσικοσυνθέτης, οπότε μπορώ να
μιλώ μόνο με βάση την εμπειρία μου. Υπήρξα τυχερή που γεννήθηκα από
Έλληνες γονείς που είχαν μεταναστεύσει στις ΗΠΑ. Όταν ήμουν παιδί,
ταξίδευα μεταξύ αυτών των δύο χωρών και πέρναγα τα καλοκαίρια μου στην
Αθήνα με τους παππούδες μου. Στη Βαλτιμόρη που γεννήθηκα, ξεκίνησα να
παίζω κλασική κιθάρα και να τραγουδάω τραγούδια φολκλόρ της Αμερικής.
Όταν επέστρεφα στην Ελλάδα άκουγα Ελληνικά παραδοσιακά τραγούδια. Είμαι
αυτοδίδακτη μουσικός, έμαθα μουσική από τους Beatles, την Joni
Mitchell, τον Bob Dylan, την Janis Joplin, τον Jimi Hendrix,τους
Rolling Stones όπως από τον Θεοδωράκη, τον Χατζηδάκι, τον Τσιτσάνη και
πολλούς άλλους. Στο Πανεπιστήμιο, όταν ξεκίνησα να μελετάω την τζαζ
μουσική για κιθάρα λάτρεψα τον αυτοσχεδιασμό.
Σπούδασα
στο Ινστιτούτο Κιθάρας, στο Λος Αντζελες, και έφτιαξα εκεί την πρώτη
μου μπάντα τζαζ. Ωστόσο, όταν άρχισα να συνθέτω μουσική, αισθάνθηκα
«υποχρεωμενη» να κάνω συνθέσεις επηρεασμένες από την προσωπική μου
μουσική ιστορία. Βασίστηκα στα πιο κατά τη γνώμη μου ενδιαφέροντα
στοιχεία της Ελληνικής και της Τζαζ μουσικής και ξεκίνησα να δημιουργώ
μία νέα φόρμα μουσικής που ήταν η δική μου προσωπική έκφραση.
Μετέπειτα,
πήγα στην Ινδία και ανεκάλυψα ότι το σιτάρ ήταν ένα όργανο που με
εξέφραζε με θαυμάσιο τρόπο. Έχει Βυζαντινό ήχο και έτσι, είχα τη
δυνατότητα να χρησιμοποιώ Ελληνικούς ρυθμούς και σκάλες που μου αρέσουν
σε δομές της τζαζ μουσικής. Όταν άρχισα να παίζω τις δικές μου
συνθέσεις, το κοινό που με προσέγγισε στην Αμερική και στην Ελλάδα ήταν
εκείνο που μπορούσε να «συλλάβει» την αίσθηση αυτής της μουσικής ακριβώς
επειδή του ήταν πολύ οικεία. Έπαιξα επίσης σε κοινό αποτελούμενο από
Ινδούς οι οποίοι απήλαυσαν το σιτάρ και για Αμερικανούς Νέγρους οι
οποίοι κατανοούσαν τους αυτοσχεδιασμούς και υπήρχε πάντα κάποιο στοιχείο
που ανακαλούσαν στη μνήμη τους ακριβώς επειδή οι ήχοι ήταν πολύ οικείοι
σε αυτούς.
Μετά
τα κονσέρτα, μου το εξομολογούνταν ο καθένας με το δικό τους μοναδικό
τρόπο και ανάλογα με τη δική του προσωπική παιδεία και αγωγή. Όταν
συνθέτω και εκτελώ τις συνθέσεις μου είναι πολύ σημαντικό για μένα η
σχέση που δημιουργείται με το κάθε ένα ξεχωριστά μέλος του ακροατηρίου
μου, είναι σαν να έχω έναν ξεχωριστό διάλογο με τον καθένα από αυτούς. Ο
μουσικός στη σκηνή επηρεάζεται σε μεγάλο βαθμό από την ανταπόκριση του
κοινού. Είναι ευτυχής συγκυρία για εμάς που δεν παίζουμε σε κενές
αίθουσες. Όσο εξακολουθούσα να συνθέτω μουσικά έργα, άρχιζα να αναπτύσσω
αυτό που αποκαλούμε «Παγκόσμια Ενωση»
της μουσικής, όταν δηλαδή αναμιγνύεις τους μουσικούς ήχους και τα
μουσικά όργανα από διάφορες κουλτούρες. Η τελευταία μου ηχογράφηση με
την ονομασία “Skins” έχει πολλές τέτοιες επιρροές στο τζαζ κομμάτι της
οπότε και την αποκαλώ «Παγκόσμια Τζαζ»
ΕΡ: Πώς θα περιγράφατε “τη μουσική του κόσμου της Nana”;
ΑΠ
: «Όπως σας εξήγησα και προηγουμένως, οι μουσικές μου συνθέσεις είναι
το άμεσο αποτέλεσμα των εμπειριών μου, μεγάλωσα σαν ένα περιθωριακό
άτομο εκτεθειμένο σε δύο διαφορετικές κουλτούρες. Μεταξύ αυτών των δύο
υπάρχουν πολλές διαφορές και πολλές ομοιότητες. Η δουλειά μου σαν
συνθέτης ήταν να ανακαλύψω τα πιο ενδιαφέροντα κομμάτια τόσο της
Ελληνικής μουσικής όσο και της Τζαζ μουσικής και, παράλληλα, να δώσω
στον εαυτό μου την ελευθερία να εξερευνήσει βαθύτερα αυτά τα κομμάτια.
Όχι μόνο να συνδυάσω τους ρυθμούς, τις κλίμακες μελωδίας και τις
αρμονίες από διάφορες κουλτούρες αλλά να συνεργασθούν τα μουσικά όργανα
όπως το Αυστραλιανό Didgeridoo, το Spirit flute των Απάτσι,το σιτάρ, το
μπουζούκι, η κιθάρα με νάιλον χορδές, το σαράνγκι, το διπλό μπάσο και
κρουστά από όλο τον κόσμο. Πολλά από αυτά δεν είχαν χρησιμοποιηθεί σε
μουσικά σύνολα τα προηγούμενα χρόνια. Έκανα χρήση αυτών των μουσικών
οργάνων όπως ένας ζωγράφος χρησιμοποιεί τα χρώματα σε καμβά. Δεν είχα
σκοπό να δημιουργήσω μία «Παγκόσμια Μουσική». Απλώς χρησιμοποίησα τα
χρώματα από την παγκόσμια παλέτα μουσικών οργάνων που είχα στη διάθεσή
μου όταν ζούσα στη Νέα Υόρκη και στην Αθήνα.
ΕΡ:
Έχετε σκεφτεί να διασκευάσετε κάποιο ελληνικό τραγούδι και να το
παίξετε «γύρω από τον κόσμο», σε συνεργασία με Έλληνες μουσικούς;
ΑΠ : Στο καινούριο μου Άλμπουμ υπάρχει ένα τραγούδι που έγραψα και αποδίδεται στα Ελληνικά το οποίο ονομάζεται «Ανάσες». Σε
αυτό το άλμπουμ παίζουν μουσικοί τόσο από την Ελλάδα όσο και από την
Αμερική. Κυκλοφορεί, τρεχόντως, στην παγκόσμια αγορά. Υπάρχει ακόμα ένα
Ελληνικό τραγούδι που έγραψα στην προηγούμενη ηχογράφηση το οποίο
ονομάζεται «Το Εδαφος». Και αυτό κυκλοφορεί στην παγκόσμια αγορά από το 1990. Παίζουν μουσικοί από την Αμερική και ένας Αρμένιος.
Υπάρχει
ένα Ελληνικό μουσικό γκρουπ με το οποίο αγαπώ ιδιαιτέρως να παίζω
μουσική όταν βρίσκομαι στην Ελλάδα και εύχομαι να είχα τη δυνατότητα να
τους βάλω στη βαλίτσα μου και να τους φέρω πίσω στη Νέα Υόρκη! Σε αυτή
τη φάση συνάντησα στη Νέα Υόρκη τον Μάνο Λούτα, το μπασίστα που
συνεργάζομαι στην Αθήνα, και με τον οποίο παίζαμε εκεί μαζί σε τζαζ
κλαμπς τη δεκαετία του 1990. Ένας άλλος αγαπημένος μου μουσικός είναι ο
Σόλης Μπαρκής. Και με τους δύο θα εμφανιστούμε στην Κόρινθο στις 23 του
μήνα.
ΕΡ:Η
Μελίνα Μερκούρη, ήταν εκείνη που είχε πει άτι «Ο Πολιτισμóς είναι η
βαριά βιομηχανία της Ελλάδας» Εσείς που έχετε διαγράψει μέχρι σήμερα μια
εξαιρετική πορεία στο χώρο της παγκόσμιας μουσικής,έχετε αξιοποιηθεί
από την Ελληνική Πολιτεία για την διεθνή προβολή του ελληνικού
πολιτισμού;
ΑΠ : Είναι
έτσι ακριβώς, και είμαι ευγνώμων και υπερήφανη που κυλάει στις φλέβες η
ιστορία της Ελληνικής κουλτούρας. Το τραγούδι μου “Pulcie’s Dance” στο άλμπουμ που κυκλοφόρησε το 1986 «Wings and Ai»
ήταν έμπνευση από το ύφος της μουσικής γραφής των Αρχαίων Ελλήνων.
Ανέφερα στο Don Cherry ότι αυτό το κομμάτι είχε επιρροές από το ύφος
σύνθεσης της μουσικής των Αρχαίων Ελλήνων και έδειξε μεγάλο ενδιαφέρον
γι΄ αυτό. Έχω την πεποίθηση, επίσης, ότι αυτό το γεγονός επηρέασε τον
τρόπο παιξίματός του. Έχω επίσης εμπνευσθεί από τους ρυθμούς και τις
μουσικές κλίμακες των Αρχαίων Ελλήνων. Η μουσικές μου συνθέσεις δεν θα
είχαν τη θέση που έχουν τώρα αν δεν ήταν αποτέλεσμα αυτής της πλούσιας
κληρονομιάς που έχω, Η μουσική, συγχρόνως, υπερβαίνει τα σύνορα και τις
κουλτούρες. Ο μεγάλος Ustad Sultan Khan, όταν θα εμφανιζόμασταν μαζί,
έλεγε «Η Μουσική είναι Μουσική». Έχω την πεποίθηση ότι η μουσική μπορεί
να γίνει ένα χαμόγελο, να μας κάνει να ξεπεράσουμε τις διαφορές μας και
να γίνει μία δύναμη που θα μας ενώσει.
ΕΡ:Κυρία Σιμοπούλου,πως είδατε την εκλογή του νέου προέδρου της Αμερικής Ντόναλντ Τραμπ ;
ΑΠ : Ψήφισα
το άτομο που ένιωσα ότι ήταν το πιο έμπειρο και το πιο αξιόπιστο, τη
Χίλαρυ Κλίντον. Ήταν πραγματικά ένα σοκ για όλους εμάς που αυτός
κατάφερε να γίνει Πρόεδρος. Η Χίλαρι κέρδισε τη λαϊκή ψήφο, με 2.8
εκατομμύρια ψήφους. Είναι αδικία το γεγονός ότι παραμένει ακόμη το
εκλογικό σύστημα που δημιουργήθηκε το 1800.
Το πρόσωπο της Αμερικής έχει αλλάξει δραματικά από τότε .
Εγώ
η ίδια ψήφισα στη Ν. Υόρκη όπου το 77% των ψήφων ήταν υπέρ της Χίλαρι.
Υπήρξε εκφοβισμός ψηφοφόρων στις περιοχές όπου ψήφιζαν μαύροι κ
Λατίνοι, επιλέγοντας ανθρώπους που θα τους υπερασπιστούν ,με τη
βεβαιότητα ότι θα ακουστεί και η δική τους φωνή. Ανησυχώ για το μέλλον
των γυναικών, των gays και των μειονοτήτων που θα γίνουν τώρα στόχος
για διακρίσεις. Επίσης ανησυχώ πολύ ότι θα σταματήσει η πρόοδος που
πέτυχε ο Ομπάμα τα 8 τελευταία χρόνια. Ευτυχώς στην Αμερική υπάρχει ένα
εκλεκτορικό σύστημα που διαιρεί την κυβέρνηση σε τρία ίσα μέρη. Αυτός
έχει το 1/3 των εκλεκτόρων. Κάθε μέρος μπορεί να σταματήσει το άλλο με
την κατάλληλη τακτική. Σε δύο χρόνια έχουμε τη δυνατότητα να
ξανακερδίσουμε το 1/3 του σώματος με εκλογές. Υπάρχουν κάποιοι φοβεροί
τύποι στην αμερικάνικη κυβέρνηση αλλά οι Έλληνες χρειάζεται να ξέρουν
ότι υπάρχουν και κάποιοι καταπληκτικοί άνθρωποι επίσης εκεί, όπως η
Elizabeth Warren, ο Bernie Sanders και πολλοί άλλοι που είναι αγωνιστές
και θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους για να τον εμποδίσουν να
καταστρέψει ότι έχουμε κατακτήσει δουλεύοντας σκληρά.
ΕΡ:
Αφού σας ευχαριστήσω που μου παραχωρήσατε αυτή τη συνέντευξη, θα ήθελα
να σας ευχηθώ ολόψυχα καλά Χριστούγεννα και ευτυχισμένο το νέο έτος.
ΑΠ :Σας
ευχαριστώ που μου δώσατε την ευκαιρία να μιλήσω για το πάθος μου και να
το μοιραστώ με τους αναγνώστες σας. Τις πιο θερμές ευχές μου και σε
σας.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Γρηγόρη Δημόπουλο για το kavos news.gr.
Η συνέντευξη δόθηκε στον Γρηγόρη Δημόπουλο για το kavos news.gr.
