Άλκης Ρήγος, Εφημερίδα των Συντακτών
Ασφαλώς και μπορεί ένας 70χρονος καθηγητής Πανεπιστημίου να έχει άποψη και να ασκεί κριτική. Αλλά είναι έντιμο να αποπειράται συνειδητά να μειώσει τη σημασία και την αξία εκείνων που έχουν διαφορετική θέση και άποψη, προβάλλοντάς τους ως ανώνυμους συνταξιούχους και απόστρατους; Και ειδικά όταν γνωρίζει ότι αυτοί οι «συνταξιούχοι και απόστρατοι», συνεπικουρούμενοι από «δύο εν ενεργεία» όπως αναφέρει, είναι αυτοί που έχουν διαθέσει τη ζωή τους στην υπόθεση της Κύπρου, όχι από την εύκολη θέση του σχολιαστή, ή του πολιτικού αλχημιστή, αλλά από τη δύσκολη θέση του αξιωματούχου που διαχειρίζεται τα καυτά εθνικά ζητήματα αναλαμβάνοντας με μεγάλο ρίσκο την ευθύνη των πράξεων του;
Ποια σκοπιμότητα, λοιπόν, εξυπηρετεί η αποσιώπηση των ονομάτων των δέκα μελών της Επιτροπής, μεταξύ των οποίων είναι οι πρέσβεις της Ελλάδας στην Κύπρο Χρήστος Ζαχαράκης και Θέμος Στοφορόπουλος, ο Γενικός Επιθεωρητής του Ελληνικού Στρατού – και υπερασπιστής της Λευκωσίας το 1974 – στρατηγός Δημήτρης Αλευρομάγειρoς και ο συγγραφέας και εκδότης Λουκάς Αξελός;
Οι οποίοι, μάλιστα, εμφανίζονται ούτε λίγο ούτε πολύ ως άσχετοι που «καταστροφολογούν επιστημονικοφανώς» βλέποντας ότι τάχαμου «απειλείται διαρκώς η άλωση του κυπριακού κράτους από την Τουρκία»! Ενώ αναμφίβολα, κατά τον Άλκη Ρήγο, έχουμε να κάνουμε με έναν φερέγγυο συνομιλητή που ούτε κατέχει το μισό νησί ούτε απειλεί κανέναν! Και του οποίου η μόνη έγνοια είναι πώς θα συμφωνήσει σε μια δίκαιη λύση.
Άραγε, δικαιούται ηθικά ένας υποστηρικτής του Σχεδίου Ανάν και της ενδοτικής πολιτικής των μνημονίων, να μέμφεται αυτούς που αρνούνται να αποδεχτούν στημένες «λύσεις»; Και να τους αποκαλεί «πατριδοκάπηλους επαγγελματίες του Κυπριακού»; Όταν ο ίδιος, το μόνο που θέτει, χωρίς όρους και προϋποθέσεις, είναι να υπάρξει συμφωνία με την Τουρκία; Όπως έπραξαν, χωρίς όρους, όλοι οι υπογράψαντες μνημόνια και παρέδωσαν την Ελλάδα στους ξένους τοποτηρητές;
Κι όταν ο ίδιος κατάπιε με μεγάλη ευκολία τη συνεργασία με τον Καμμένο και την επίδειξη με τη Χρυσή Αυγή στο Καστελόριζο;
Η αυξημένη επιθετικότητα, εκτός Τουρκίας, του καθεστώτος Ερντογάν, που έχει ήδη θέσει σε αμφισβήτηση ακόμα και τις συμφωνίες της Λωζάννης, αλλά και η μετατροπή της τουρκικής δημοκρατίας σε ένα πελώριο στρατόπεδο συγκέντρωσης, με την Ελλάδα υπό επιτήρηση και την Κύπρο σε όχι πολύ καλύτερη κατάσταση, θεωρείται καλή στιγμή από τους «ρεαλιστές» για να επιλυθεί το Κυπριακό! Και το μόνο εμπόδιο είναι οι «Δέκα» που δεν μας είπαν ούτε από πού πήραν άδεια για να συστήσουν την Επιτροπή τους. Και των οποίων οι ενέργειες θα οδηγήσουν, «στην καλύτερη περίπτωση», στην «οριστική λύση με δύο κράτη στο νησί και συνέχιση της παρουσίας σε αυτό των τουρκικών στρατευμάτων».
Το ενιαίο της Κυπριακής Δημοκρατίας, η άμεση αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής, οι συγκεκριμένες εγγυήσεις που ζητούν όσοι πραγματικά πονάνε το Κυπριακό, δεν απασχολούν τον συντάκτη του άρθρου στην Εφημερίδα των Συντακτών. Αυτό που χρειάζεται είναι «να εκλογικεύσουμε τα εθνικά μας θέματα». Όπως και στο μνημόνιο, η πιο συνετή πολιτική είναι να βάζουμε την υπογραφή μας χωρίς πολλές ερωτήσεις και αντιρρήσεις. Οι μεγάλοι ξέρουν…
Γιώργος Χερουβής
Δημοσίευση: Φύλλο 338 Δρόμος της αριστεράς- 17/12/2016
