« Η κυρία Βούλα Δαμιανάκου είναι πεζογράφος, ποιήτρια, μεταφράστρια, αλλά και αγωνίστρια παρούσα στους εθνικούς και κοινωνικούς αγώνες του τόπου. Η Βούλα Δαμιανάκου δεν έπαψε να καταγράφει, συμμετέχοντας παράλληλα σε πρώτο πρόσωπο, στις συλλογικές μας περιπέτειες, από την Εθνική Αντίσταση, στην υπόθεση Οτζαλάν, έως τις σημερινές δραματικές εμπλοκές της χώρας… Η Βούλα Δαμιανάκου είναι ωραία γυναίκα (με την ουσιαστικότερη έκφανση των λέξεων) και μια μεγάλη κυρία των ελληνικών γραμμάτων. Εκπροσωπεί με σθένος και δημιουργικότητα μια θρυλική πια γενιά ανθρώπων του πνεύματος, που άφησε ισχυρά ίχνη στην Τέχνη και την Αυτογνωσία αυτού του τόπου». (Βασίλης Νόττας, καθηγητής Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης)
Κρατώ το βιβλίο της «Το κακό κρατάει από μεγάλο σπίτι Κι έχει πολύ συγγενολόι». Γράφτηκε –όπως εξηγεί η ίδια- για να συμπαρασταθεί ακόμη μια φορά στο «ηττημένο ΔΙΚΑΙΟ». Η σύντροφος και συνδημιουργός σε πολλά έργα του Μεγάλου Εργάτη Ελευθερίας και Γραμμάτων Βασίλη Ρώτα είναι η συνείδηση της Αντίστασης. Της «Ατιμασμένης από τιποτένιους εχθρούς και ανάξιους φίλους». Αντίσταση που τήρησαν και κατόπιν απέναντι σε αριστερόφρονες κομματικούς μηχανισμούς.
Η κυρία Βούλα Δαμιανάκου δέχθηκε την επίθεση γιατί εκδήλωσε θάρρος, αλληλεγγύη, ανθρωπιά και αυτεπίγνωση με την πράξη φιλοξενίας.Τότε ένας πνευματικός κόσμος εσίγησε. Έγινε συμμέτοχος στη συκοφάντηση και την επικύρωση του αποτρόπαιου προσώπου- της κατάδοσης- που στιγματίζει τον πολιτισμό μας.
Παραθέτω λίγα λόγια από συνέντευξή της τον Φεβρουάριο του 2003:
«Το χρέος μου ως άνθρωπος, μέλος της Εθνικής Αντίστασης και κόρη της Ελλάδας, δεν είναι χρέος μιας χρήσεως. Και για να το αρνηθώ, μάλιστα με τη μορφή φιλοξενίας σε κυνηγημένο αγωνιστή της Ελευθερίας, όπως μου παρουσιάστηκε με τον Αμπντουλάχ Οτζαλάν, θα πρέπει το άλγος από τις φριχτές επιδόσεις των οργάνων της τυραννίας εναντίον μου να με κάμουν να λησμονήσω τον εαυτό μου. Να λησμονήσω χρέος, ανθρωπιά, παιδεία, παράδοση, ήθος, ό,τι έμεινε να λέγεται ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΠΝΕΥΜΑ από τον Όμηρο, Αισχύλο, Σοφοκλή, Ευριπίδη, ως τα κηρύγματα και τους συνταγματικούς χάρτες του πρωτομάστορα ΡΗΓΑ και τις προτάσεις του ΔΑΣΚΑΛΟΥ Δημήτρη Γληνού να γίνει η Ελλάδα Κέντρο Ανθρωπιστικών Σπουδών, θα πρέπει να προσπεράσω- σα να μην υπήρξε-το μαρτύριο χιλιάδων και χιλιάδων αγωνιστών της Ελευθερίας και συναγωνιστών μου…»
Η ζωή μπορεί να φαίνεται συμβολαιογράφος απώλειας ανθρώπων και ανθρώπινων οραμάτων. Η κυρία Βούλα Δαμιανάκου είδε τέρατα και στοιχειά που άρπαξαν συντρόφους, ιδέες, έργα. Θα οδοιπορεί στην συνείδησή μας με το παράδειγμά της. Το μάθημα της ακούραστης ηθικής δεοντολογίας.
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο Κορινθίας - 14 Νοεμβρίου 2014/19 Σεπτεμβρίου 2016
Ανακοινώνοντας το θάνατο της Βούλας Δαμιανάκου ο «ημεροδρόμος» υπενθυμίζει:
«ΗΜΕΡΟΔΡΟΜΟΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ •
Έφυγε από τη ζωή η Βούλα Δαμιανάκου, αγωνίστρια της Εθνικής Αντίστασης, συγγραφέας, μεταφράστρια, ποιήτρια, και σύντροφος του ποιητή, θεατρικού συγγραφέα και μεταφραστή, Βασίλη Ρώτα.
H Boύλα Δαμιανάκου είχε μεγάλη συμβολή στα σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό, γράφοντας στα περισσότερα είδη γραπτού λόγου. Αναφέρουμε ορισμένα σημαντικά έργα της: «Γράμμα σε νεκρό», «Στην ανεμοζάλη», «Μοιρολόγια μιας Μανιάτισσας», «Παροιμίες και ρήτρες από το έργο του Σαίξπηρ», «Μνημόσυνο» (ποιητική συλλογή μαζί τον Βασίλη Ρώτα), «Ο Οτσαλάν στο σπίτι μου. Επιδρομή στη Γιουγκοσλαβία». Αξίζει να σημειωθεί πως η Βούλα Δαμιανάκου φιλοξένησε τον διωκόμενο ηγέτη των Κούρδων Αμπντουλάχ Οτζαλάν και παραλίγο να καταδικαστεί…
Μετέφρασε έργα του Ουίλιαμ Σαίξπηρ, σε συνεργασία με τον Βασίλη Ρώτα, καθώς και Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι. Συνεργάστηκε με το περιοδικό Λαϊκός Λόγος (1966-1967), με τα ψευδώνυμα Αλκυόνα, Αλκυών, Ειρήνη Πεζοπόρου.»
