Στο διαδίκτυο η κ. Μπουλούμπαση μου απάντησε σε ένα μικρό σχολιασμό μου.
Γρηγόρης Κλαδούχος κ. Μπουλούμπαση,
Πολύ καλά έκανε ο Δρόμος και κοινοποίησε το κείμενο αυτό. Αλλά για να είμαστε ακριβείς με τα δεδομένα, το ΡΚΚ δεν είναι απλά «μία δύναμη που παίζει σημαντικό ρόλο στις εξελίξεις στην περιοχή». Μην το «συστήνετε» έτσι. (στην έντυπη έκδοση)
Στην προηγούμενη σελίδα της εφημερίδας από αυτήν που δημοσιεύθηκε η παραπάνω ανακοίνωση (δηλαδή σελ. 15) ενημερωνόμαστε ότι ο Ερντογάν δεν είναι και τόσο κακός… όσο κάποιος Μόρσι... Μπορεί κάποιος να δικαιολογήσει την ανάγκη αυτής της σύγκρισης;
Μου αρέσει! · Απάντηση · 28 Ιουλίου στις 1:59 π.μ.
Άβα Μπουλούμπαση σέβομαι τις όποιες γνώμες-αντιρρήσεις , αρκεί να βασίζονται σε προσεκτικότερη ανάγνωση -τουλάχιστον- του ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ (που θυμίζω πως περιέχει αρκετά και ενυπόγραφα άρθρα σχετικά με το τουρκικό).Και κάτι χρήσιμο ..http://www.e-dromos.gr/erxetai-h-geopolitiki/
Έρχεται η γεωπολιτική | του Ρούντι Ρινάλντι Δρόμος της Αριστεράς
E-DROMOS.GR
Επειδή πίσω από λέξεις κρύβονται πολλά, ας τα πούμε με περισσότερα λόγια ώστε να είμαστε περισσότερο κατανοητοί.
Η κ. Μπουλούμπαση έδωσε μία τυποποιημένη απάντηση. Ίσως δεν διέκρινε διαφορές. Ανθρώπων, γεγονότων, κειμένων. Όχι μόνο διαβάζω προσεκτικά, αλλά προσπαθώ (τουλάχιστον) να διακριβώσω τους λόγους για τους οποίους κάποιος θέλει να μου πει αυτά που γράφει. Αυτό δεν έχει πολλή σημασία μιας και ο καθένας μπορεί να νομίζει ό,τι θέλει για τον εαυτό του, αλλά με την παρατήρηση που έκανα πάνω στο κείμενο του κ. Πισσία θα έπρεπε να καταλάβει ότι ψάχνω τις λέξεις, νοήματα, συνειρμούς, όχι μόνο για κάποια άρθρα αλλά αυτό ισχύει για κάθε έντυπο, με όσα προβάλλει πού θέλει να το …πάει. Το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι ο προορισμός αυτών που έγραψε δεν είμαι εγώ. Νομίζω ότι οι πέντε αράδες που έγραψα έγιναν αντιληπτοί και σε άλλους που διακρίνουν ουσίες πέρα και πίσω από την πρώτη ματιά.
Επί της ουσίας: μετά από τόσα που έχει κάνει και κάνει, είναι όχι μόνο λάθος να επιχειρηματολογούμε ότι ο φασίστας Ερντογάν είναι λιγότερο φασίστας από τον Μόρσι. Ανήκει στις συνθήκες εκείνες που επιβάλλουν εκμετάλλευση και ενδοφασιστικών αντιθέσεων; Πλουραλισμός απόψεων είναι άλλο, δεν είναι μία επίφαση δημοκρατικότητας που νομιμοποιεί αυτούς που δεν πρέπει, δεν είναι να κατηγοριοποιούμε τον Ερντογάν όπως κατηγοριοποιήθηκε. Αν ήταν έτσι θα έπρεπε να ξεκινήσουμε από τους δικούς μας της επταετίας και να τους βαθμολογήσουμε.
Η αριστερά στην Ελλάδα ατύχησε σε πολλά και εκφυλίσθηκε στο μόρφωμα το σημερινό. Ωστόσο δεν έγινε σε μια νύχτα του Αλέξη στας Ευρώπας, όπως και η αλλαγή στην Σοβιετική Ένωση δεν έγινε γιατί ο Γκορμπατσώφ αλλιώς κοιμήθηκε το βράδυ και αλλιώς ξύπνησε το πρωί. Το πρόβλημα με την στάση της Αριστεράς με την Τουρκία έχει βαθύτερες διαστάσεις ιστορικές, ιδεολογικές και πολλές άλλες. Πίσω από τις πέντε γραμμές που έγραψα βρίσκεται η αντίληψή μου ότι σχετικά με την Τουρκία την ευρεία αριστερά συνοδεύει μία παθολογία. Σε κείμενό μου που δημοσίευσε η εφημερίδα Δρόμος της Αριστεράς (14/3/2011) σημείωνα: «…Τέλος, για τα ζητήματα διεθνισμού. Καλοί οι Ζαπατίστας, οι Παλαιστίνιοι. Είναι όμως έκφραση παρακμής η απουσία αλληλεγγύης σε απελευθερωτικά κινήματα, όπως το Κουρδικό και τον ηγέτη του Α. Οτζαλάν. Αυτός είναι ο Νέλσον Μαντέλα του Βοσπόρου. Στο πλευρό του είναι ο Ν. Τσόμσκι, Εντ. Γκαλεάνο, ο Ντάριο Φο κ.ά. Οι κυβερνώντες είναι βουτηγμένοι στην ενοχή, μετείχαν στο διεθνή χαφιεδισμό. Αλλά η ελληνική Αριστερά γιατί δεν μιλάει; Εξάλλου, υπερεθνικά δόγματα ασφαλείας, αμερικανικά και ατλαντικά, που θέλουν ξεπούλημα εθνικών δικαιωμάτων, θα ’πρεπε να τα διαχειριζόμαστε με πολιτικές διαμόρφωσης συσχετισμών αποτροπής τους, με συνομιλητές την κοινωνία πολιτών της περιοχής…». http://www.e-dromos.gr/%CE%B7-%CE%B1%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B5%CF%81%CE%AC-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%B7-%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%B3%CE%BA%CE%B7-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%86%CE%AE%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82/
Επειδή η κ. Μπουλούμπαση μου αντιτείνει το κείμενο του Ρούντυ Ρινάλντι, (εκδότη της εφημερίδας), αυτά είναι παλιές επεξεργασίες. Η Ελλάδα είχε ευρύ πεδίο δράσης, άλλους ορίζοντες, με τις γεωστρατηγικές/πολιτικές εξελίξεις μετά το 1989. Από όριο μίας περιοχής έγινε πόλος ανάκτησης κεντρικότητας. Τότε η αριστερά είχε ως ορίζοντα τις αίθουσες δικαστηρίων. Τώρα πλέον η πραγματικότητα απαιτεί νέα αναλυτικά εργαλεία.
(γ. κ. - www.tinakanoume.gr)
