Η προσέγγιση του George Gourvelos στην σελίδα μου στο fb με ξενίζει:

Για την 1^η φράση του: Μπορούν ακόμα να αγαπούν το χωριό τους και τους συγχωριανούς τους με τα καλά και τα στραβά τους και αυτοί που ζουν εδώ. Το ότι κάποιος ζει στην Αθήνα δεν προκύπτει ότι είναι προνομιούχος αισθημάτων.

Για την 2^η φράση του: Το «φεστιβάλ της Ζήρειας» είναι δημόσιο γεγονός. Και στα δημόσια πράγματα δεν έχουμε απλά δικαίωμα εκφοράς άποψης αλλά καθήκον. Αυτό είναι μέτρον πολίτη, πολιτικής παιδείας, δηλαδή πολιτισμικού περιβάλλοντος. Εγώ αγαπώ και τη φύση και την μουσική. Έχω επισημάνει το μυαλό χαρμάνι του Έλληνα, που πολλές φορές σε αυτόν μπορούμε να του αποδώσουμε το ότι «δεν ξέρει πού βρίσκεται» και επιβαρύνει τον ανορθολογισμό του. ΠΧ με την αντιμετώπιση της φύσης ως χώρο εκτόνωσης της «αστικής» ζωής. Και με την διοχέτευση μίας ψυχοκοινωνικής ανάγκης σε πολιτισμική συνθηκολόγηση με το άμετρο.
 (κείμενό μου εδώ: http://www.xn--qxaaaln1aaaihxdji.gr/index.php?article_id=392)

Για την 3^η φράση του
: Ο καθένας δεν πρέπει να φροντίζει μόνο τις αγάπες του. Πρέπει να φροντίζει τα δημόσια αγαθά, το συλλογικό υποκείμενο και αντικείμενο του κοινωνικού και φυσικού κεφαλαίου. Με το «φιλείν έφυν» η Αντιγόνη δεν εννοούσε μόνο τα αδέλφια της…

(Το παραπάνω κείμενο είχε αναρτηθεί και μετέπειτα ο αρχηγός της παράταξης Συμπολιτεία έγραψε απευθυνόμενος στον G. Gourvelos "don't mix with bran...". Σε αυτό φέρεται  να έκανε Like και ο δήμαρχος Ηλίας Ανδρικόπουλος. Απόψε το βράδυ μετά την εκδήλωση για τον Ηλία Κατσούλη ο δήμαρχος δήλωσε ότι δεν έχει καμία σχέση με αυτό το like στην σελίδα μου στο facebook. Παραμένουμε λοιπόν στον κομπλεξισμό και την ανεπάρκεια του Ανδρέα Ζάρρου. Kαι στο κενό της ανακάλυψης του δολιοφθορέα).

                   
     Το καλοκαίρι ο Έλληνας εξωτερικεύεται. Βγάζει τα μέσα του στη φόρα. Αλλά και τα έξω του. Είναι ευκολοψυχολόγητος. Εκδηλώσεις, πανηγύρια, φεστιβάλ. Στα μέρη μας είχαμε χρόνια να δούμε τόσες πολιτισμικές εισαγωγές. Και τόση έπαρση ότι διακονούμε το κύρος της τοπικής μας φυσιογνωμίας. Αυτό δεν σημαίνει ότι αρνούμαστε τον υπόλοιπο κόσμο και τον πολιτισμό του. Δεν σημαίνει ότι είναι κακό να ξεκινάνε από εδώ αγώνες αυτοκινήτων με θορυβώδεις εξατμίσεις. Αμφισβητούμε όμως την ικανότητα των τοπικών παραγόντων να γνωρίζουν και να αξιοποιούν τον τόπο μας. Είναι η απουσία ενός ισχυρού και αυτογενούς πολιτισμικού προγράμματος που αναγκάζει τους ιθύνοντες να περηφανεύονται ότι αυτό που εισάγουν είναι η φυσιογνωμία μας και αυτό που μας χρειάζεται.
      Επανέρχεται η παλιά καλή εποχή των παιχνιδιών στην άμμο. Μπαζώσαμε και το μισό λιμάνι-δεξαμενή. Οι χωματουργικές εργασίες αποδίδουν. Πριν χρόνια το θέμα το είχε πιάσει και ο GUΑRDIAN: Οι Έλληνες έδιωξαν τον βασιλιά αλλά έκαναν βασιλιά τις μπουλντόζες και τους φορτωτές… Δεν θυμάμαι αν έβαζε μαζί και τις εργολαβίες, την εργολαβική αλληλεγγύη. Ήρθε ο καιρός της κρίσης για να καταλάβουμε πώς και από ποιους  κρινόταν η σκοπιμότητα και αποδοτικότητα των έργων.
     Το θέμα αυτό θα το ανεβάσουμε-ή κατεβάσουμε- στην επόμενη στάση. Παρατηρώ όμως την μακαριότητα του Ξυλοκαστρίτη-Ευρωστίνιου. Ας γελάμε και χοροπηδάμε για να λεν πως δεν πεινάμε. Ήταν το εσωτερικό θέαμα του καραγκιόζη με εξωτερικούς αποδέκτες. Αν ανοίξεις κουβέντα θα σου κατηγορήσουν Μέρκελ, ΔΝΤ, Τσίπρα, Γιωργάκη, Σαμαρά… Με το δίκιο τους. Αλλά μισό δίκιο. Το άλλο μισό είναι το άδικό τους. Η αδιαφορία για τον τόπο τους. Αφήνουν να σέρνεται η καθημερινότητα και το μέλλον τους από τοπικούς παράγοντες και εκπροσώπους προς την παρακμή. Όπως σέρνονταν, υπήκοοι πρώτα από τα κόμματα και την πολιτική της απάτης. Αλλά δεν κατάλαβαν ότι τα ψέματα τελείωσαν και ότι για να πραγματοποιήσεις το πιο μικρό όνειρο πρέπει να ξυπνήσεις.
     Είναι χαρακτηριστική οποιασδήποτε αναφορά στην συρρίκνωση του αριθμού των γαλάζιων σημαιών. Η νέα διαχείριση του δήμου από τον Η. Ανδρικόπουλο μέσα σε δύο χρόνια από επτά τις έκανε μία. Το θέμα δεν απασχόλησε κανένα, εκτός μίας μικρής αναφοράς του Τσιώτου σε κοινωνικό ηλεκτρονικό δίκτυο. Στο Ξυλόκαστρο-Ευρωστίνη συρρικνώνονται τα ουσιαστικά και συμβολικά του στοιχεία και οι άνθρωποι αγαλλιάζουν στην πολιτική νωθρότητα, στο ό,τι λάχει. Είναι υπερήφανοι για το κατόρθωμα στις γαλάζιες σημαίες;
     Αντίθετα ο Νίκος Πέτρου, υπεύθυνος του προγράμματος Γαλάζιες Σημαίες και πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Προστασίας της Φύσης, θεωρεί ότι «οι δήμοι πρέπει να είναι πολύ υπερήφανοι που είναι μέρος της τρίτης χώρας με τις περισσότερες γαλάζιες σημαίες στον κόσμο». Τι είναι η γαλάζια σημαία; «Είναι το πλέον αναγνωρίσιμο και διαδεδομένο διεθνώς οικολογικό σύμβολο ποιότητας στον κόσμο». Άλλες τουριστικά ανταγωνιστικές χώρες θέτουν στόχους κατάκτησης της πρώτης θέσης μέσα στην επόμενη δεκαετία… Εμείς θα βάλλουμε στόχο να χάσουμε και την μία;
     Θέλουν και τουρισμό στο Ξυλόκαστρο. Έχουν και δημοτική επιτροπή τουρισμού. Έχουν και άγνοια του θέματος αλλά και αδιαφορία για να μάθουν. Να τους υπενθυμίσω ότι στατιστικά στοιχεία της διεθνούς τουριστικής κίνησης δείχνουν ότι οι ταξιδιώτες ενδιαφέρονται, ενημερώνονται και επιλέγουν προορισμούς που διαθέτουν σήματα οικολογικής ποιότητας. Τα eco label όπως είναι η γαλάζια σημαία για τις ακτές και το green key για καταλύματα.
     Τελικά, κάποτε θα μάθουμε και κάτι. Δεν χρειάζεται να αποδεκατιστούμε για να καταλάβουμε ότι η  κατανάλωση, οι καφέδες, τα σουβλάκια, ο ηδονισμός της αθλητικής ψυχαγωγίας, του μουσικού εξηλεκτρισμού του δάσους της Ζήριας, (το επόμενο ραντεβού κλασσικής μουσικής σε καπηλειό), και άλλα που θα εφεύρουν για να ξεδίνουμε μας οδηγούν εκεί που απευχόμαστε… Εκεί θα φθάσουμε αν δεν καθορίζει τη σκέψη και την πράξη μας η διεκδίκηση της σύγχρονης έκφρασης της τοπικής αυθεντικότητας. Για την οικονομική αποδοτικότητα, μεθοδολογία υλοποίησης εφήμερων θεαμάτων, για ιθαγενείς και για την αυτογενή πράξη που δεν βρήκε εσωτερική δημοτική- κοινωνική ανταπόκριση θα τα πούμε. Εννοώ την έκθεση που επιχείρησε να δώσει στην πόλη ο ΚΥΛΛΗΝΙΟΣ ΑΔΩΝΙΣ που την αρνήθηκαν, ενώ θα ήταν, όπως επινοήθηκε, μία αυθεντική εικόνα της πόλης-αγοράς, μία πλατεία μέσα στην πόλη, μία νέα ανάγνωση της προόδου.
     Έλεγαν ότι με τα «παιχνίδια στην άμμο» θα είχαν κέρδος οι καταστηματάρχες. Αλλά γύριζαν τα καταστήματα αντιδήμαρχοι να μαζεύουν λεφτά «για τα  έξοδα». Εκεί που θα κέρδιζαν πληρώνουν. Τελικά θα μείνει το συναίσθημα της μετοχής σε αγώνες, τα τραπεζώματα και οι αναμνηστικές φωτογραφίες. Βέβαια «θα διαφημιστεί το Ξυλόκαστρο» όπως λένε, αλλά όχι το Ξυλόκαστρο για αυτό που είναι και που χάνεται πίσω από τις ιαχές μαζικών θεαμάτων. Το 2002 λέγαμε σε διακήρυξη μίας νέας αυτοδιοικητικής κίνησης ότι ο δήμος και το πνευματικό κέντρο πρέπει να περάσουν ένα πνευματικό ΚΤΕΟ. Ας προσπαθήσουν να περάσουν και τώρα. Το πρόστιμο της καθυστέρησης άλλωστε το έχουμε πληρώσει.
Γρηγόρης Κλαδούχος
(tinaκanoume.gr)
Ξυλόκαστρο 20 Ιουνίου 2016

Οι ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΚΥΛΛΗΝΙΟΣ ΑΔΩΝΙΣ » είναι μια πρωτοβουλία του Συλλόγου προστασίας του δάσους "Κυλλήνιος Άδωνις" που αφενός ενέχει το στοιχείο της ευαισθησίας για τον «επαναπατρισμό» των «Ελγίνειων της ελληνικής χλωρίδας»,στα οποία συμπεριλαμβάνεται και ο «Ξυλοκαστρίτης» Άδωνις της Κυλλήνης,η σπάνια ανεμώνη που φυτρώνει στα ριζά των βράχων της Ζήρειας και αφετέρου με επίκεντρο τον πολιτισμό θα αποτυπώσουν την κουλτούρα της ευρύτερης περιοχής ,αλλά και την αγροτική ιστορία του τόπου, ώστε σταδιακά και κλιμακωτά, τα ποιοτικά προϊόντα της περιοχής να αναδειχτούν σε "αγαθά πολιτισμού"

Σ' αυτή την κατεύθυνση της ανάδειξης του πολιτισμικού τοπίου και της αξιοποίησης των συγκριτικών πλεονεκτημάτων που αυτό παρουσιάζει,αλλά και των στοιχείων από τον τοπικό λαϊκό πολιτισμό, την γαστρονομία και τα τοπικά προϊόντα το Πάρκο Κυκλοφοριακής Αγωγής και ο περιβάλλοντας χώρος της Μαρίνας Ξυλοκάστρου θα μεταμορφωθούν σε ένα πολυπολιτισμικό "αγκυροβόλιο" που θα φιλοξενήσει το πιο πολύχρωμο ραντεβού της πόλης !!


Δεσπόζουσα θέση στις ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΚΥΛΛΗΝΙΟΣ ΑΔΩΝΙΣ » θα έχει η 1η Ανθοκομική & Δενδροκομική Έκθεση Κορινθίας,που
φιλοδοξεί να αναβιώσει τα «Ανθεστήρια», την καλοκαιρινή γιορτή που το 1923 πρωτογιορτάστηκε στην κορινθιακή κωμόπολη με τα καλόγουστα κεραμοσκεπή σπίτια και τους ανθισμένους κήπους, την «ανθούπολη» όπως έλεγαν τότε το Ξυλόκαστρο...όπου κοπέλες ντυμένες αρχαίες θεές και νύμφες, χόρευαν και μοίραζαν λουλούδια σε επισκέπτες και ντόπιους που διασκέδαζαν με μουσική και τραγούδια...


Οι «ΣΤΙΓΜΕΣ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ «ΚΥΛΛΗΝΙΟΣ ΑΔΩΝΙΣ » μεταξύ των άλλων περιλαμβάνουν μια σειρά από δρώμενα πολιτισμού ,όπως:

«Ταξίδι στο πολιτισμό...μέσω γεύσεων, λαϊκής τέχνης, μουσικής και χορού »

jazz διαδρομες που θυμιζουν Νέα Ορλεάνη του 1930.

Μουσικά Πορτραίτα Κορινθίων τραγουδοποιών με τιτλο : "Μια εμπνευσμένη και έγκυρη μουσική γενιά δημιουργεί και συνεχίζει..."

Συναυλία – αφιέρωμα στο δημοτικό τραγούδι

"Σμύρνη που είχες εμορφιές..." Μια γαστρονομική γιορτή μνήμης, εμπνευσμένη από τη φτώχεια, τον έρωτα, την περιπλάνηση, τον πόλεμο, τον τρόμο, το ταξίδι ...

Αφιέρωμα στον αξέχαστο Γιώργο Ζαμπέτα

« ΚΡΟΥΣΤΗ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ » Ένα ταξίδι συνδυασμών,εικόνων και αντιθέσεων, με γέφυρα τον ρυθμό και τα ηχοχρώματα...

Το καθιερωμένο ετήσιο Συναπάντημα του "Κυλλήνιου Άδωνι" με "αντικριστά" και ήχους από Κρητική λύρα..

Η είσοδος των θεατών σε όλες τις εκδηλώσεις θα είναι ελεύθερη ( χωρίς εισιτήριο).

Τα παιδιά μας, μας επιστρέφουν στους παππούδες μας.

 Τα τραγούδια του Γιάννη Μαρκόπουλου στο «Θεσσαλικό κύκλο», γεμάτα ελληνικούς ρυθμούς, βαπτισμένα στα χρώματα της υπαίθριας ελληνικής γης.

Οι μαθητές στην αυλή του σχολείου μας αναβιώνουν ένα  πανηγύρι, με παιγνιώδη διάθεση, αιχμηρά τραγούδια, ολοζώντανες εικόνες από μια επαρχία- που δεν είχε ακόμη «πλουτίσει»- των αρχών του 20ού αιώνα.

Ο «Αρκουδιάρης», η «Προξενήτρα», ο «Κλεφτοκοτάς», το «Παζάρι»…

Ο «τσιφλικάς» και απέναντί του ο «κολίγος», είναι οι παππούδες μας που παλεύουν για το αναγκαίο της ζωής:  «το ψωμί».

Σε στιγμές κοινωνικής, πολιτιστικής κρίσης επιστρέφουμε στις παραδόσεις του λαού μας για να νοηματοδοτήσουμε τη ζωή μας με τα πιο καθαρά και αγνά υλικά μιας γνήσιας λαϊκότητας,  ζωντανής και πλούσιας.

Τραγούδι	Τα τμήματα
Βγήκε ο ήλιος	Α1-Α2-Α3
Ο λόγος ( Παραμύθι )	Β3
Τελάλης	Γ2
Αλεπούδες κόρακες	Δ3
Ο αρκουδιάρης	Β1
Σιδηρόδρομος	Γ1
Η Βασίλω	Ε1
Η προξενήτρα	Ε3
Ο κλεφτοκοτάς	ΣΤ1
Το τηλέφωνο	ΣΤ1
Ζωή στα κατσ'κομούλαρά μας	ΣΤ1
Ο Αντύπας	Δ2
Αν είσαι άντρας τσιφλικά	Δ1
Να `βγαινα μάνα μ΄ στο κλαρί	Γ3
Ροζαμούντα	Β2
Το παζάρι	ΣΤ2
Ο  Ζαλούκας	ΣΤ2
Ο χορός των καπεταναίων	ΣΤ2
Ο Σταύρος ο σταχτοφωτιάς	ΣΤ3
Ο πάτερ Γυμνάσιος	ΣΤ3
Το γράμμα	Ε2
Στα χειμωνιάτικα νυχτέρια	Ε2
Ο φτεροπόδαρος	ΣΤ4

Παραδοσιακοί χοροί από τους μαθητές της  Στ΄ και απονομή αναμνηστικών από τον Σύλλογο Γονέων του Σχολείου μας.   (http://1dimotikoanoliosion.blogspot.gr/)

Το 1986, το βρετανικό τηλεοπτικό κανάλι, Channel 4, οργάνωσε μία
συνάντηση ανάμεσα στον Κορνήλιο Καστοριάδη και τον Κρίστοφερ Λας, συνάντηση που πραγματοποιήθηκε, υπό την διεύθυνση και με τη συμμετοχή του Καναδού φιλόσοφου και πολιτικού Μάικλ Ιγνάτιεφ. Αυτή η συνομιλία, που δεν ξαναμεταδόθηκε ούτε μεταγράφηκε ποτέ, μέχρι την πρόσφατη έκδοσή της το 2013, αναλύει τις ηθικές, ψυχολογικές και ανθρωπολογικές επιπτώσεις της ανάπτυξης του σύγχρονου καπιταλισμού. Οι απαρχές της καταναλωτικής κοινωνίας συνοδεύονται από τη γέννηση ενός νέου εγωισμού, που κάνει τα άτομα να αποσύρονται από τη δημόσια σφαίρα και να καταφεύγουν σε έναν αποκλειστικά ιδιωτικό κόσμο. Χωρίς σχέδιο, όμηροι ενός παραισθησιογόνου κόσμου, ναρκωμένου από το μάρκετινγκ και τη διαφήμιση, τα άτομα δεν διαθέτουν πλέον πρότυπα με τα οποία μπορούν να ταυτιστούν. Η συνομιλία ακολουθείται από ένα εκτενές επίμετρο του Ζαν-Κλωντ Μισεά, με τίτλο "Η ψυχή του ανθρώπου στον καπιταλισμό".

ΑΡΧΑΙΑ ΜΕΣΣΗΝΗ : ΠΡΙΝ ΚΑΙ ΜΕΤΑ
Στα μεγάλα έργα και τις επιτυχίες της ελληνικής επιστήμης που αναδεικνύουν μια Ελλάδα που σέβεται την ιστορία, τον πολιτισμό της και με αυτά προχωράει μπροστά, θα πρέπει να προστεθούν οι προσπάθειες της Αρχαιολογίας και των ανθρώπων της. Πρόσφατα παραδόθηκε ένα εξαιρετικό έργο στην Ασίνη Αργολίδας, το νέο μουσείο στην Ελεύθερνα Μυλοποτάμου και σύνολα αρχαιολογικών χώρων μεταξύ των οποίων η Αρχαία Μεσσήνη αποτελεί ένα κόσμημα. "Ανασκαφική" ψυχή στην Ελεύθερνα Μυλοποτάμου Κρήτης και στην Αρχαία Μεσσήνη ο Δρ Πέτρος Θέμελης, ο οποίος θα παρουσιάσει το έργο του μετά από πρόσκληση του Προοδευτικού Συλλόγου Ναυπλίου "Ο Παλαμήδης".