Τελικά το Προεδρείο
της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας ΕΜΔΥΔΑΣ (Ένωση Μηχανικών Δημοσίων Υπαλλήλων
Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών), δυστυχώς συγκροτήθηκε όπως το είχαμε
προβλέψει. Η «μαγειρική» alla Napoliten (σάλτσα με ντομάτα) έβγαλε
Πρόεδρο το Μούζιο, από την Παράταξη ΑΣΜΗ (Λ.Α.Ε.), Αντιπρόεδρο το
Σάσσαλο από την ΔΚΜ2 (Ν.Δ.), Γενικό Γραμματέα τον Πετρόπουλο από τη
Συσπείρωση (Λ.Α.Ε.) και φτωχός συγγενής ο Κουτζής, στη θέση του
αναπληρωτή Γενικού Γραμματέα από την Πανεπιστημονική (Κ.Κ.Ε.), του πάντα
έξω και πάντα μέσα σε κάθε σύστημα. Με τα ονόματα βέβαια δεν έχουμε
προβλήματα, αλλά με τις πολιτικές πολλά και μεγάλα. Λίγα λόγια ως
περιγραφή γεγονότων: Στην πρόσφατη (27.04.16) συγκρότηση του Προεδρείου,
σε συνέχεια του 16ου Συνεδρίου της Π.Ο. ΕΜΔΥΔΑΣ, μόνο λύπη μπορεί
κανείς να αισθανθεί για τον κλάδο μας, όταν • Οι «αριστεροί» και δεξιοί,
αλληλοσφάζονταν στο 16ο Συνέδριο για τους ψήφους, τις εντυπώσεις και
τις πρωτιές, ώστε να μπορούν να έχουν την έξωθεν καλή μαρτυρία, για την
επίτευξη της αρεστής εκλογικής σειράς, που θα αντιστοιχούσε στη
ποθούμενη θέση στο Προεδρείο. Μιας θέσης που πιστεύουν ότι θα τονώσει
την ύπαρξή τους, θέτοντάς την ως υποθήκη στο βιογραφικό τους. • Έτρεχαν
και διαβουλεύονταν κάτω από το τραπέζι, για το ποια θέση θα πάρουν στο
Προεδρείο, σε περίπτωση που δεν κατάφερναν να κερδίσουν την επιθυμητή γι
αυτούς σειρά στις εκλογικές διαδικασίες του 16ου Συνεδρίου. Τελικά η
ΔΚΜ ήλθε δεύτερη ή τρίτη στη σειρά; • Όλοι στις διαδικασίες του
Συνεδρίου, φτύνανε τους προδότες – τυχοδιώκτες – γλύφτες, για να τους
αγκαλιάσουν και να τους ψηφίσουν στις μετέπειτα ψηφοφορίες του
Προεδρείου. Ο ένας ψήφιζε τον άλλον σαν να μην τρέχει τίποτα... •
Έβγαζαν αγωνιστικές – αριστερές κορώνες ενάντια στους πρώην, επόμενους
και τωρινούς πατριδοσωτήρες και μετά στις ψηφοφορίες του Προεδρείου
σφιχταγκαλιαστήκανε και γίνανε αδελφοχτοί με τους γαλάζιους
μητσοτακικούς και λοιπούς νεοφιλελεύθερους, επικαλούμενοι λόγους
«ενότητας» και σωτηρίας του κλάδου και ο ένας έδινε συγχαρητήρια στον
άλλο. • Κάποιοι δεν έχουν λόγο (μπέσα) και λόγω καιροσκοπισμού και
ιδιοτέλειας απαρνήθηκαν την «αριστερή» τους καταγωγή, ώστε να μπορέσουν
να χώσουν τη δεξιά στο παιχνίδι. Δηλαδή, το παίζουν ταυτόχρονα και μέσα
και έξω και πάνω και κάτω και στο πεζοδρόμιο με πανό και στο facebook
αγωνιστικά – καυστικά με πολλά like στον εαυτό τους και παράγοντες στα
υπουργικά γραφεία. Με άλλα λόγια και με τη Λ.Α.Ε. και με τη Ν.Δ. και με
το Λαό και με το Κολωνάκι. Όλα τα παραπάνω, συνθέτουν το ζωγραφικό τοπίο
με τις δεσποινίδες της Avignion (του Πικάσο), που αναμένοντας τη «χαρά»
του άγριου ερωτισμού απολαμβάνουν το ποθούμενο... Εξάλλου ακραίος
πολιτισμός (ελεύθερης αγοράς, νεοφιλελευθερισμού, λιτότητας) και ακραία
βαρβαρότητα συνυπάρχουν. Κατά τ’ άλλα, τα προβλήματα του κλάδου, της
κοινωνίας, του τόπου και του λαού, παραμένουν και οξύνονται. Είναι
σημάδια των καιρών: αλληλοσυμπληρώνονται όπως παλιά, βαδίζουν στο δρόμο
της παρακμής. Η συγκόλληση ιδιοτελών συμφερόντων στην εκπροσώπηση θέσεων
μικρότερης ή μεγαλύτερης εξουσίας, συνδικαλιστικής ή πολιτικής, δεν
αποτελεί στοιχείο ενότητας. Έχει διαλυτικά εκφυλιστικά χαρακτηριστικά. Η
πραγματική ενότητα οικοδομείται μέσα από τη χειραφέτηση της κοινωνίας
και πρώτα απ’ όλα ημών των ιδίων. Με συγκεκριμένες πολιτικές θέσεις και
διάλογο, οικοδομούμε συγκλίσεις και την συνειδητή ενότητα, αναγκαία
προϋπόθεση για κάθε εξέλιξη στην κοινωνία της εργασίας και της
επιστήμης.
