ΖΑΚ ΛΑΚΑΡΙΕΡ : ένας μεγάλος φιλέλληνας για μια καθημερινή Ελλάδα 4000 ετών

«Τι να γυρέψει κανείς εδώ; Το νεκρό παρελθόν, το αληθινά νεκρό ή το παρόν, νεκρό κι αυτό που μέσα του όμως μάντευες τις αθόρυβες και ύπουλες δυνάμεις του πολέμου; Θυμάμαι ότι συνειδητοποίησα – ενώ ήμουν καθισμένος στο θέατρο, την ώρα ακριβώς που έπαιρνε να νυχτώνει, μη μπορώντας να σηκώσω τα μάτια μου από εκείνο το απόκοσμο τοπίο – πόσο αλλόκοτο ήταν αυτό το ταξίδι στην Ελλάδα. Είχα έρθει εδώ, σπρωγμένος από τα φαντάσματα και τις οπτασίες του παρελθόντος, για να παραστήσω μπροστά στους Έλληνες τα δράματα και τις φρίκες του Τρωικού Πολέμου, ενώ στους ίδιους αυτούς τόπους διεξαγόταν ένας άλλος πόλεμος. Ένας πόλεμος εμφύλιος, πολύ πιο άγριος και δολοφονικός από εκείνον που έκαναν οι Έλληνες και οι Τρώες. Εκείνη τη μέρα, μέσα στη δελφική νύχτα και τη σιγαλιά των βουνών όπου οι αντάρτες, σίγουρα, μας παραφύλαγαν, ένιωσα να πεθαίνει μέσα μου μια Ελλάδα και να γεννιέται μια άλλη». (Αρχαιολογικός χώρος Δελφών, 1947 – Το ελληνικό καλοκαίρι. Μια καθημερινή Ελλάδα 4000 ετών, 1980, εκδ. Χατζηνικολή)) Ο Ζακ Λακαριέρ (Jacques Lacarièrre), ο πιο Έλληνας από τους Γάλλους συγγραφείς, «εραστής των ελληνικών γραμμάτων» και του πνεύματος, της αρχαίας Ελλάδας αλλά και της σύγχρονης, πέθανε σε ηλικία 79 ετών, σε νοσοκομείο του Παρισιού το Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 2005. Η Ελλάδα έχασε έναν από τους σημαντικότερους πρεσβευτές της, όμως η τελευταία του επιθυμία της αποτέφρωσης και του διασκορπισμού της τέφρας του στα ελληνικά νερά, κάλυψε το κενό της σωματικής απουσίας : ο Ζακ Λακαριέρ θα παραμείνει για πάντα στην Ελλάδα. (Ένα μεγάλο αφιέρωμα στη μνήμη του θα γίνει το Σάββατο 20 Φεβρουαρίου 2016 στο Βουλευτικό του Ναυπλίου υπό την αιγίδα του Δήμου Ναυπλιέων και του ΔΟΠΠΑΤ στις 19:30 και θα ακολουθήσει μουσική βραδιά με αξέχαστα γαλλικά τραγούδια από την Lamia Bedioui, την Caroline Page στο πιάνο και τον Γιώργο Θεοδωρακάκο στο κοντραμπάσο).