(δημοσιευμένο κείμενο-εισαγωγικό προσεχούς σχολιασμού της πρόθεσης του Δημάρχου να γκρεμίσει ό,τι υπάρχει στην πλατεία βόρεια του Αγίου Βλασίου και να την κάνει ένα «ίσιωμα»)
Όταν ένας οργανισμός δεν πάει καλά ψάχνουμε τις αιτίες, κάνουμε μία διάγνωση. Να συζητήσουμε σοβαρά όταν αυτός ο οργανισμός είναι μία τοπική κοινωνία. Όταν αυτή δεν μπορεί να κάνει ένα τοπικό έργο, να το ολοκληρώσει. Οι αποθήκες Φραντζή μόλις ξεκίνησαν σταμάτησαν. Ξεκίνησε η ανάπλαση του δεύτερου τμήματος της παραλίας. Μετά από λίγο το έργο σταμάτησε και αυτό. Θα συζητήσουμε, θα βγάλουμε κάποιο συμπέρασμα για την παθολογία αυτής της ανικανότητας;
Α. Τις Δημοτικές Αρχές συνοδεύει –πέρα από άλλα –και μία ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΚΗ ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ. Από την απόφαση προγραμματισμού ενός έργου μέχρι και την υλοποίησή του συναντώνται διαλεκτικά τρείς λειτουργικές συνιστώσες: η τοπική πολιτική εξουσία, οι τεχνοκράτες-επιστήμονες- σχεδιαστική ομάδα και η κοινωνία πολιτών. Αν αυτές οι τρείς συνιστώσες λειτουργούν ανεξάρτητα και δεν έρχονται σε μία συνομιλία, δεν φθάνουμε σε μία γόνιμη αποτελεσματικότητα. Γιατί εμφανίζεται ο αυταρχισμός σε όλες τις μορφές του, η απολυτότητα του τεχνοκρατισμού και ο λαϊκισμός. Μόνο αν υπάρχει μία ολοκληρωμένη μεθοδολογική αντίληψη του σχεδιασμού, κάθε αλλαγή είναι δημιουργία αλλά έχει και την συναίνεση της κοινωνίας.
Και για τις αποθήκες Φραντζή αλλά και για την παραλία, οι μελετητές χωρίς πρόγραμμα, κατευθύνσεις, αποφάσισαν για όλα. Ουσιαστικά αυτοί αποφάσισαν και το γιατί κάνουμε ένα έργο. Από τις παρενέργειες: όλοι θεώρησαν ότι την ανάπλαση της παραλίας την κάνουμε για μεταφορά της θέσης των τραπεζοκαθισμάτων των καφετεριών.
Και για τις αποθήκες Φραντζή αλλά και για την παραλία, οι μελετητές χωρίς πρόγραμμα, κατευθύνσεις, αποφάσισαν για όλα. Ουσιαστικά αυτοί αποφάσισαν και το γιατί κάνουμε ένα έργο. Από τις παρενέργειες: όλοι θεώρησαν ότι την ανάπλαση της παραλίας την κάνουμε για μεταφορά της θέσης των τραπεζοκαθισμάτων των καφετεριών.
Β. Πώς μπορούμε να συνεννοηθούμε όταν δίνουμε ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΣΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ;
Τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό. Και ο Δήμαρχος, και ο αρχηγός της μειοψηφίας κάλεσαν σε συζήτηση τους καταστηματάρχες της παραλίας. Η ανάπλαση της παραλίας όμως δεν αφορά κάποιους, αλλά όλους. Αναφερόμαστε σε δημόσιο χώρο που αφορά όλο τον δήμο. Όλους τους δημότες, έστω και αν κατοικούν στην ενδοχώρα.
Τι είναι έργο. Το έχουμε ταυτίσει με μπετά, εργολάβους. Δεν υπάρχει η έννοια του σχεδιαστικού έργου. Γι αυτό και μέχρι να αρχίσει τη δουλειά ο εργολάβος, υπήρξε η αδιαφορία, η άγνοια, η σιωπή.
Τι είναι δημόσιο και τι ιδιωτικό. Και ο Δήμαρχος, και ο αρχηγός της μειοψηφίας κάλεσαν σε συζήτηση τους καταστηματάρχες της παραλίας. Η ανάπλαση της παραλίας όμως δεν αφορά κάποιους, αλλά όλους. Αναφερόμαστε σε δημόσιο χώρο που αφορά όλο τον δήμο. Όλους τους δημότες, έστω και αν κατοικούν στην ενδοχώρα.
Τι είναι έργο. Το έχουμε ταυτίσει με μπετά, εργολάβους. Δεν υπάρχει η έννοια του σχεδιαστικού έργου. Γι αυτό και μέχρι να αρχίσει τη δουλειά ο εργολάβος, υπήρξε η αδιαφορία, η άγνοια, η σιωπή.
Αυτά είπα στο τελευταίο δημοτικό συμβούλιο, αφού σε όσους πολίτες το ζητήσαμε ο πρόεδρος μας έδωσε το λόγο.
Μερικές ακόμα σημειώσεις για το θέμα του σχεδιασμού του παραλιακού δρόμου.
Μερικές ακόμα σημειώσεις για το θέμα του σχεδιασμού του παραλιακού δρόμου.
Είναι εύκολο να προτείνεις, αν έχεις ολοκληρωμένη γνώση του αντικειμένου πάνω στο οποίο πρέπει να προτείνεις. Γιατί η ουσία ενός πολεοδομικού σχεδιασμού είναι η συνάντηση παρελθόντος και μέλλοντος. Και η επανανοηματοδότηση της παραλίας είναι αφετηρία, κίνητρο, μέσο, αναδημιουργίας κοινότητας. Οι καφετέριες και τα σουβλατζίδικα δεν κάνουν πόλη, ούτε Ξυλόκαστρο. Η παραλιακή ζώνη είναι χώρος ισχυρών τοπικών ταυτοτικών στοιχείων. Ανάπλαση σημαίνει ενεργοποίηση ενός δικτύου που θα τα επανανοηματοδοτεί και αναδεικνύει.
Το πέρασμα από τη βαρβαρότητα, τον μαχαλά και τις παράγκες που έκλειναν τον Κορινθιακό σε μια άλλη πρόταση ήταν επώδυνο. Επαναπροτείνω ως κεντρικό προγραμματικό στοιχείο της παραλιακής ανάπλασης την επανακατοίκησή της. Είναι ένας προνομιούχος χώρος. Η ανάγνωσή του και η πρόταση υπάρχουν στο εκλογικό πρόγραμμα της Αρμονικής Ανάπτυξης του 2002.Στην παραλιακή ζώνη ο ανοιχτός ορίζοντας του Κορινθιακού έρχεται σε διάλογο με αυτό τον πλούτο των πόρων και με διαστάσεις χωρικές έως τη Ζήρεια και χρονικές έως τους Αριστοναύτες.
Το πέρασμα από τη βαρβαρότητα, τον μαχαλά και τις παράγκες που έκλειναν τον Κορινθιακό σε μια άλλη πρόταση ήταν επώδυνο. Επαναπροτείνω ως κεντρικό προγραμματικό στοιχείο της παραλιακής ανάπλασης την επανακατοίκησή της. Είναι ένας προνομιούχος χώρος. Η ανάγνωσή του και η πρόταση υπάρχουν στο εκλογικό πρόγραμμα της Αρμονικής Ανάπτυξης του 2002.Στην παραλιακή ζώνη ο ανοιχτός ορίζοντας του Κορινθιακού έρχεται σε διάλογο με αυτό τον πλούτο των πόρων και με διαστάσεις χωρικές έως τη Ζήρεια και χρονικές έως τους Αριστοναύτες.
Γρηγόρης Κλαδούχος
Ξυλόκαστρο 16-Μαρτίου-2015
Ξυλόκαστρο 16-Μαρτίου-2015
ΠΡΟΣΘΗΚΗ ΕΝΟΣ ΣΧΟΛΙΟΥ:
Ntinos Papantoniou Ο ορίζοντας τους είναι μικρός, ατελής. Το βλέμμα και η αυτοδιοικητική τους επάρκεια φθάνει μέχρι την απέναντι γκρίζα πρόσοψη των πολυκατοικιών. Η σχέση τους με το παράλιο μέτωπο των πόλεων εξαντλείται στην ταμειακή λογική των δημοτικών φόρων και τελών. Το παράλιο μέτωπο ως ανάδειξη μιας αρμονικής σχέσης με το μουντό τσιμέντο των πολυκατοικιών και τους ΠΟΛΙΤΕΣ, έλειψε και συνεχίζει να λείπει από την ατζέντα των πρωτοβουλιών της τοπικής αυτοδιοίκησης. Αυτή τη σχέση μόνο ένα κίνημα πολιτών μπορεί να την αναδείξει, ένα κίνημα που εμπνέεται από το απέραντο γαλάζιο . Από το παραλιακό Λουτράκι μέχρι το Ξυλόκαστρο. Ένα κίνημα που ενώνει και απαιτεί. Μια πρωτοβουλία είναι εφικτή και μπορεί να ξεκινήσει από την εκπαιδευτική κοινότητα, τους δασκάλους και τους καθηγητές μαζί με τους μαθητές. Ένα μικρό βήμα θα ήταν να αφιερωθεί από όλα τα σχολεία του κορινθιακού κόλπου την ίδια μέρα ένας περίπατος στα παραλιακά μέτωπα. Ένας περίπατος αυτογνωσίας που θα προκαλέσει τις συνειδήσεις των πολιτών, των αυτοδιοικητικών ,αλλά και των επαγγελματιών που δραστηριοποιούνται επιχειρηματικά. Αυτό βέβαια για να έχει επιτυχία θέλει πολύ δουλειά εντός των αιθουσών.
